Voetbal International viert dit jaar zijn zestigjarig jubileum. Naar aanleiding daarvan herplaatsen we elke dag een verhaal uit ons rijke archief. We houden daarbij geen chronologische volgorde aan. In deze aflevering gaan we terug naar het najaar van 2005.
Patrick Kluivert had destijds zijn laatste van 79 interlands al gespeeld. Dat was vlak voor het EK 2004, een oefenwedstrijd tegen Ierland. De aanvaller moest in 2004 vertrekken bij Barcelona en kon ook in het seizoen 2004/05 weinig indruk maken bij Newcastle United. In dienst van Valencia toonde Kluivert herstel. De dan nog altijd maar 29-jarige aanvaller hoopte dan ook op een herkansing in Oranje, waar Marco van Basten als bondscoach fungeerde. Voor Martijn Krabbendam alle reden voor een gesprek met de 79-voudig international.
Patrick Kluivert is pas 29 jaar en zou op het toppunt van zijn carrière moeten staan. Het tegendeel is waar. Hij moest weg bij zowel Barcelona als Newcastle United en wordt genegeerd door de bondscoach. Dat steekt. 'Ik had op een telefoontje van Marco van Basten gerekend', zegt de topscorer aller tijden van Oranje. Kluivert is eindelijk fit en wil bij Valencia weer de beste spits ter wereld worden.
Wanneer heb jij voor het laatst een goede wedstrijd gespeeld?
'Toevallig vorige week, een oefenwedstrijd met Valencia tegen een club uit de tweede divisie. We wonnen met 3-1 en ik scoorde twee keer. Ik weet het, het is máár een oefenpotje, maar voor mij heel belangrijk. Het gaf me de bevestiging van iets wat ik al wist: Ik ben op de weg terug. Ik voel dat het elke dag beter gaat, soepeler, net als vroeger. Het enige dat ik nodig heb is wedstrijdritme en dan ga ik hier schitteren. Het gevoel dat ik had in mijn beste dagen bij Barcelona komt terug. De mensen die mij goed kennen zeggen allemaal dat ze de oude Patrick weer zien. Ik ben weer vrolijk en zit goed in mijn vel. Ook privé gaat het prima met me. Ik leef tegenwoordig zonder mijn kinderen, maar eens in de twee weken heb ik ze vier dagen bij me. Dat vind ik heel belangrijk. Alle voorwaarden zijn weer aanwezig om goed te kunnen presteren. Ik ben namelijk heel erg gebrand op revanche. Dat is echt mijn drijfveer.'
Revanche op wie?
'Op al mijn criticasters in Nederland, die wil ik het zwijgen op leggen. Ik voel in Nederland weinig respect, dat is eigenlijk helemaal verdwenen. En niet alleen naar míj toe. Er zijn spelers die heel veel voor het Nederlandse voetbal hebben betekend en die worden zomaar aan de kant geschoven. Wij hebben successen gehad met onze clubs en het Nederlands elftal. We hebben samen feestgevierd, goed gespeeld, prijzen gewonnen. Ja, daarmee bedoel ik Clarence Seedorf en Edgar Davids, maar ook iemand zoals Boudewijn Zenden. Die jongens waren erbij toen we tijdens het WK in 1998 en Euro 2000 de halve finale haalden met goed voetbal. Het kan toch niet zo zijn dat dát zomaar is vergeten in Nederland? Daarom wil ik laten zien dat ik er nog steeds ben, dat ík nog steeds goed kan voetballen. Maar ik weet ook dat ik in mijn leven altijd criticasters zal blijven houden.'
Bondscoach Marco van Basten is een van hen.
'Ik had op een telefoontje gerekend van de bondscoach over hoe het met me gaat en wat mijn verwachtingen voor de toekomst zijn. Het laatste contact dateert van vorig seizoen, toen ik nog bij Newcastle United speelde. Ze zouden me blijven volgen, zeiden ze. Ik moest goed spelen, dan zou ik weer in aanmerking komen voor het Nederlands elftal. Daarna heb ik niets meer gehoord.'