Natuurlijk werd de solo van Rafael Leão eruit gelicht op alle televisiekanalen. Hij deed vlak voor rust iets ongelooflijks. Het deed sommigen denken aan de grote passen waarmee Ruud Gullit ooit door de defensie van Napoli sneed. Het was een actie voor in het museum van het geheugen. Maar was het ook het beslissende moment van het tweeluik tussen AC Milan en Napoli? Ik denk het niet.
Vooraf ging het over het droomseizoen van de spektakelploeg van Luciano Spalletti. Over de spelopvatting, de techniek en het plezier. Hier en daar hoorde je dat het goed zou zijn voor de Champions League als zo’n ploeg de finale zou bereiken of het toernooi zou winnen. Napoli had de gunfactor en de golven mee. Alles leek vanzelf te gaan. Totdat Stefano Pioli zijn laptop openklapte, beelden bekeek en een strijdplan bedacht.
