En op een dag sprak Pieter Zwart: ‘Zo is het genoeg.’ En hij vergreep zich aan de spelhervatting. Nadat hij daarmee klaar was, wist de spelhervatting zelf ook niet meer wat onder of boven was.
Ik bewonder Pieter Zwart zeer, en niet alleen omdat hij mij ooit bij Voetbal International naar binnen heeft gesleept als een oude, Finse jager dat doet met een vers geschoten eland – ‘Een fraai exemplaar, Jari! Wat zullen we daar deze winter heerlijk van eten.’ – of omdat hij sindsdien mijn baas is, of omdat we een uitgever delen of omdat we bij elkaar in de buurt wonen, zodat ik hem eens in de zoveel tijd zie langskomen, met lange, doelgerichte passen, de blik gericht op voor stervelingen onzichtbare verten.
Gerelateerde artikelen
