Het was een week voordat Björn Kuipers en Danny Makkelie afreisden naar Istanbul, naar de vaste verblijfplaats van de scheidsrechters tijdens dit EK. Met een select groepje journalisten zaten we in een kring in het zonnetje op het KNVB-complex in Zeist.
Vooruitblikken op het EK, ontspannen stonden Kuipers en Makkelie de pers te woord. Natuurlijk kwamen de onvermijdelijke vragen over het fluiten van de finale en over het naderende einde van zijn loopbaan als arbiter. Kuipers manoeuvreerde zich behendig langs de heikele kwesties zoals hij die verbale slalom altijd wel beheerst. Een mooie carrière beëindigen met het fluiten van een eindstrijd op een toernooi, de enige mijlpaal die hij eigenlijk nog miste, natuurlijk was het een ambitie. Maar Kuipers weet als geen ander dat details beslissend zijn en dat hij bij zijn afscheid op een eindtoernooi geen cadeautje zou krijgen. ‘Denken jullie nu echt dat ik de finale wel even zal krijgen omdat ik jarenlang zo mijn best gedaan heb?’, vroeg hij zich hardop af. De retorische vraag werd met gegniffel beantwoord. Scheidsrechters zijn topsporters, die streven het hoogst haalbare na en moeten daar hard voor werken.
Enkele weken later is Björn Kuipers aangewezen voor de EK-finale tussen Engeland en Italië. Vier redenen waarom dit terecht is.
Gerelateerde artikelen
