Tweede klas. Het is vol, de reis duurt eindeloos, maar je zit lekker breeduit, en gek genoeg is er naast je op de bank nog plek zat om je rugzak kwijt te kunnen.
Net als je even in een gebrek aan gedachten verzonken bent, tikt iemand je op je schouder. Een kleine, nietszeggende figuur, je hebt 'm al wel een paar keer eerder verlangend naar je tas zien kijken. Hij wil vast iets van je afpakken, je kunt er voor de zekerheid maar het beste van uitgaan dat iedereen altijd iets van je af wil pakken.
'Goh meneer, niet om het een of ander, maar zou u anders even uw tas willen weghalen. Ik sta hier al een jaar of twintig in het gangpad, en het is nogal ongemakkelijk hier.'
