In Balverliefd aandacht voor de gang van zaken achter de schermen van het voetbal en opvallende gebeurtenissen aan de rand van het veld. Deze week over Jerson Cabral en Rajiv van La Parra, die allebei de hoop op een nieuwe club nog lang niet hebben opgegeven.
In fitnesscentrum Noord in Rotterdam werken twee voormalige Feyenoord-talenten zich in het zweet. Van La Parra en Cabral manoeuvreren zich in hoog tempo langs verschillende krachtoefeningen. Ze zwiepen met grote touwen, rennen de trap op en af, duwen een fitness-slee door de zaal en gooien loodzware gewichten de lucht in. Ze happen naar adem en tussendoor weet Cabral er nog net een glimlach uit te persen: ‘Wat dóé ik hier?’
De twee buitenspelers zijn al vanaf de F’jes van Feyenoord beste vrienden. Daarna gingen ze allebei heel Europa door en voetbalden ze bruisende carrières bij elkaar. Cabral brak door in De Kuip, flitste bij FC Twente en maakte mooie buitenlandse avonturen mee van Frankrijk tot Cyprus en van Bulgarije tot Griekenland. Van La Parra maakte als jonkie een verrassende move naar SM Caen, dribbelde erop los bij SC Heerenveen, schopte het met Huddersfield Town tot de Premier League en speelde na verschillende buitenlandse avonturen voor het laatst bij Almere City. Eind 2024 zijn ze allebei 33 jaar, al een tijdje transfervrij en kunnen ze niet wachten om snel ergens hun kwaliteiten te laten zien.
Eerder die middag stapt eerst Van La Parra ontspannen binnen bij House of Champions, zoals de sportschool in Rotterdam-Noord beter bekendstaat. Aan de muur hangen ingelijste shirts van Tyrell Malacia, Orkun Kökçü, Lutsharel Geertruida en voormalig NBA-basketballer Francisco Elson. Veel topsporters zweren bij de aanpak van Hans Kroon en zijn zoon Jordan. ‘Jerson is ietsje later, die gaan we zo even op zijn kloten geven’, grapt Van La Parra. Niet veel later wandelt Cabral binnen en lacht hij direct schuldbewust: ‘Tja, kinderen, hè?’
KAPOTTE RUIT
Voordat hun training begint, nemen ze in een ruimte plaats naast een massagetafel. ‘Eigenlijk hadden we bij de F’jes van Feyenoord meteen een klik’, vertelt Van La Parra. ‘We hadden allebei een beetje die brutaliteit in ons spel. Allebei veel op straat gevoetbald, dus onze mentaliteit was net wat anders.’ Ze beginnen allebei direct te stralen als het over hun gezamenlijke tijd in de Feyenoord-jeugd gaat. Van La Parra bestreek vaak de rechterflank, Cabral de linker. Ze stonden allebei te boek als grote talenten en bezorgden veel jeugdige backs nachtmerries.
Ze droomden ervan om samen ooit onder de stadionlampen van De Kuip te schitteren. ‘Het eerste trainde toen nog voor het stadion’, weet van La Parra nog. ‘Liepen wij daar als kleine jongetjes langs en fantaseerden we hoe het zou zijn om net als zij in dat stadion te spelen.’ Cabral veert direct op: ‘Het waren de tijden met Stad Rotterdam Verzekeringen als sponsor. Zagen we daar spelers als Leonardo, Dirk Kuijt, Salomon Kalou, Romeo Castelen. Dan keek ik echt naar die spelers van: Wow, man!’ Van La Parra droomt ook even weg: ‘Pff, ik keek vooral heel erg op naar Robin van Persie.’
De ene na de andere mooie herinnering van hun jeugd op Varkenoord komt naar boven. ‘Ik hoop dat je de tijd hebt?’, grijnst Cabral. Ze schieten allebei in de lach als ze terugdenken aan een zaaltoernooi in Hongarije. Na een potje kaarten vroeg Jordy Clasie (‘onze kleine assistent’) of de twee vrienden nog even bij hem op de kamer kwamen relaxen, ergens op de twaalfde verdieping. ‘Jordy vulde toen in de badkamer een plastic zak met water en legde er een knoop in’, lacht Van La Parra. ‘Beneden stonden auto’s geparkeerd en hij probeerde er dan eentje te raken. De eerste miste hij. Ik vond het leuk en ging ook zo’n zak vullen en raakte hem op een haar na. Wij allemaal balen.’
'We hadden het altijd zo leuk, jongens gingen bijna vechten om bij ons aan tafel te kunnen zitten'
