Hoe Oranje de Goddelijke Kanaries op de knieën kreeg
In de rubriek Achter de Kleedkamerdeur blikt Voetbal International terug op wedstrijden die na de rust compleet kantelden. Soms zijn de eerste en tweede helft van een duel een wereld van verschil. Hoe komt zo’n remontada eigenlijk tot stand? In deze aflevering neemt Nigel de Jong (38) ons mee naar Nederland-Brazilië op het WK van 2010.
Op de muur op de KNVB-campus in Zeist staat een grote schildering. Het is een variant op De Nachtwacht van Rembrandt van Rijn, maar op deze versie staan verschillende prominenten uit de Nederlandse voetbalgeschiedenis afgebeeld. Naast iconen als Marco van Basten, Ruud Gullit en Louis van Gaal zijn er ook meerdere voetballers van het WK 2010 te zien, zoals Arjen Robben, Wesley Sneijder en Rafael van der Vaart. ‘Ik sta er alleen zelf niet op’, grapt Nigel de Jong, die tegenwoordig directeur topvoetbal is bij de KNVB. ‘Zelfs niet nu ik tegenwoordig zo’n mooie functie heb. Dat kan toch niet?’
De Jong neemt ons mee terug naar een van de meest memorabele wedstrijden uit de recente Oranje-geschiedenis. Op 2 juli 2010 nam De Jong het in Zuid-Afrika met het Nederlands elftal op tegen De Goddelijke Kanaries. Als verdedigende middenvelder wist hij dat hij in de kwartfinale veel met Kaká te maken zou krijgen. Hij bekeek vooraf beelden en bereidde zich voor op de duels met de Gouden Bal-winnaar van 2007. ‘Over welk been draait hij graag weg? Hoe demarreert hij? Waar vraagt hij de bal?’, somt De Jong op. ‘Ik wilde kunnen anticiperen en niet reageren, zeker bij een speler als Kaká.’
De Jong besefte maar al te goed dat heel de wereld mee zou kijken met dit affiche. ‘Niemand is van steen. Wedstrijdspanning is normaal, maar uiteindelijk is het wel de kunst om het een beetje los te laten.’ Hij legt uit dat iedere speler zijn eigen manier had om de nervositeit onder controle te krijgen. ‘Ik speelde spelletjes op mijn telefoon, zoals Wordfeud, een soort Scrabble. Daarnaast hield ik ook van Zweedse puzzels en luisterde ik muziek. Het album Thank me later van Drake draaide ik tijdens het WK helemaal grijs.’
De Jong kan zich nog goed voor de geest halen dat er tijdens de warming-up onrust ontstond. Heel Nederland hield zijn adem in op het moment dat Joris Mathijsen aan het trekkebenen was. ‘Dat was toch wel een spannend moment. Voetballers zijn in zo’n situatie continu met hun medespeler bezig en daardoor minder geconcentreerd op de warming-up. Tactisch veranderen ook veel zaken. Moet er bijvoorbeeld geschoven worden met spelhervattingen?’ Uiteindelijk hakte bondscoach Bert van Marwijk de knoop door, waardoor de clubloze André Ooijer zijn opwachting maakte. ‘Dat was één van zijn beste wedstrijden ooit voor Oranje’, zegt De Jong. ‘Hij speelde als een rots.’
In de eerste helft kwam weinig terecht van de vooraf bedachte strategie. Volgens De Jong was er toch nervositeit in de ploeg gekropen. ‘Het is toch ook wel de aura van Brazilië. De eerste 25 minuten hadden we echt te veel ontzag.’ Oranje had geen antwoord op de wervelwind van de Seleção, wat zorgde voor een vroege goal van Robinho.
Alles wees erop dat Brazilië de voorsprong spoedig zou uitbouwen. De redding van Maarten Stekelenburg op het schot van Kaká noemt De Jong het kantelpunt. ‘Ik probeerde Robinho nog af te stoppen aan de zijkant, maar hij kwam op een vierkante meter nog langs me. Ik was weggetrokken uit het midden, waardoor ik Kaká moest loslaten. Ik stond er vlak achter en zag de bal er al in vliegen, maar Stekelenburg plukte hem uit de kruising. Op dat moment kwam er bij ons iets los: Wacht effe, we moeten hier écht wat anders op de mat leggen. Anders gaan we snel naar huis.’
'Tijdens de rust zeiden we dat het zo écht niet verder kon. Er werd met de vuist op tafel geslagen en er vlogen flesjes in het rond'
In Andere Tijden Sport vertelde Van Marwijk onlangs dat hij zijn ploeg in de rust feliciteerde met het feit dat het nog maar 1-0 stond. ‘Verschillende jongens waren aan het tieren in de kleedkamer’, herinnert De Jong zich. ‘We zeiden dat het zo écht niet verder kon. Er werd met de vuist op tafel geslagen en er vlogen flesjes in het rond.’
Volgens De Jong was het Oranje van 2010 een ploeg vol sterke persoonlijkheden, waarbij iedere keer een andere speler de boel wakker schudde. Sneijder vertelde in de NOS-documentaire dat hij riep dat ze in de eerste helft met poep in hun broek hadden gespeeld. ‘Hijzelf ook natuurlijk’, lacht De Jong. ‘Dat deden we als collectief. We hadden ego’s en karakters genoeg die elkaar durfden aan te spreken. Dus die uitspraak van Sneijder is denk ik nog een milde vorm van wat er daadwerkelijk is geroepen.’
Het zorgde er in ieder geval voor dat Oranje weer met vertrouwen het veld op liep. Acht minuten na de rust slingerde Sneijder de bal de zestien in en zat doelman Júlio César compleet mis: 1-1. ‘Het kon op dat moment maar één man voor ons zijn. Wesley had de treble op zak.’
Iedereen weet wat er in het vervolg van het duel gebeurde: de 1,70 meter lange Sneijder kopte Oranje op voorsprong. ‘De kleinste man op het veld kreeg ’m op zijn hoofd. Een ingestudeerde corner, trouwens. Terugkomen tegen één van de favorieten van het toernooi. Dat gevoel is met geen pen te beschrijven.’
'Mijn medespelers beschermde ik te allen tijde. Deze groep ging voor elkaar door het vuur'
Uiteindelijk speelde Oranje de laatste twintig minuten met een man meer. ‘We wisten dat Felipe Melo een opgewonden standje was en dat we hem best konden irriteren. Dat leidde tot die stamppartij op het been van Arjen Robben.’ De Jong was er als de kippen bij om verhaal te halen. ‘Mijn medespelers beschermde ik te allen tijde. Dat laat ook zien hoeveel respect we voor elkaar hadden. Deze groep ging voor elkaar door het vuur.’
Voor De Jong zat er nog een klein smetje op de magische wedstrijd. Hij kreeg een gele kaart voor een licht vergrijp op Robinho, waardoor hij geschorst was voor de halve finale. Hij baalde van die kaart, maar beseft dat hij later goed wegkwam met zijn karatetrap op de borst van Xabi Alonso. ‘In de finale hoorde ik een andere kleur te krijgen.’
De euforie was groot na het laatste fluitsignaal. Oranje had De Goddelijke Kanaries op de knieën gekregen. ‘Ook omdat we wisten dat we Ghana of Uruguay zouden treffen, dus op papier een goede kans hadden om de finale te bereiken. Maar we moesten vooral geen feest bouwen alsof we al in de finale stonden. Daarom was het best ingetogen allemaal.’ Hij vierde de overwinning met het Oranje-legioen en zijn familie op de tribune. De ommekeer tegen Brazilië is voor de 81-voudig international één de meest memorabele wedstrijden uit zijn rijke carrière.
Later zat De Jong in de kleedkamer van AC Milan met Kaká en Robinho, twee spelers die hij het meest tegenkwam op het veld tegen Brazilië. ‘De teleurstelling was groot en ze hebben ook zeker wat kritiek gehad bij terugkomst in Brazilië.’ Er verschijnt een kleine glimlach op zijn gezicht. ‘Ik maakte er nog weleens een grapje over. Een klein beetje steken moet kunnen, toch?’
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login