Acht tellen, maar nog niet knock-out: Vitesse moet vuurwerk verzorgen
Oudere lezers kennen het lied nog wel. Het werd doorgaans aangeheven tegen falende scheidsrechters en ploegen uit het oude Rusland. Het Rusland waar dissidenten vaak een enkeltje Siberië kregen om daar onder onmenselijke omstandigheden hun straf uit te zitten. Ook de trainer van Vitesse groeide op in dat land en leerde via illegale videobanden over het voetbal in het westen. Opkomende backs, inschuivende libero's, dat soort dingen.
In eigen land werd hij een succesvol trainer. Bondscoach zelfs. Een BR: een bekende Rus. Drie jaar geleden besloot hij zijn comfortzone te verlaten en het in het westen te proberen. Zijn eerste doel was sneller Engels te leren dan José Mourinho, Arsène Wenger, Pep Guardiola en al die andere topcoaches in Engeland. Dat lukte wonderwel. Maar zijn eerste klus liep sportief uit op een fiasco. Halverwege het seizoen moest hij Hull City al verlaten.
Via zijn Russische netwerk wachtte hem dit jaar een tweede kans. In de kleine Eredivisie, waar de druk minder is dan bij al zijn voorgaande klussen. Hij kreeg een mooie selectie en startte het seizoen met een 5-1 overwinning op FC Groningen. Maar bovenal liep heel Nederland weg met de sympathieke ijsbeer, die naar eigen zeggen bij iedere nederlaag een beetje stierf. Mooier dan die 5-1 werd het voorlopig niet. Het is februari en na een serie van één punt uit drie wedstrijden moet hij zaterdag winnen.
Kent u dat verhaal van die trainer, die drie keer op rij in de laatste minuut punten verloor? De eerste keer schoof zijn meest geroutineerde speler de bal zo in de voeten van een tegenstander, die daarop het doelpunt van zijn leven maakte. Leonid Slutsky was er vroeg in de middag zo van in de war dat hij het verzamelde journaille een goede avond toewenste bij de persconferentie die toch echt nog voor drie uur in de middag was. Dat zijn ploeg eigenlijk veel beter was geweest en na een uur ook met 3-0 voor had kunnen staan, deed niet meer ter zake.
Hij incasseerde de dreun zoals Rudi Lubbers dat tegen Muhammad Ali deed. Kop schudden en doorgaan. De volgende thuiswedstrijd tegen SC Heerenveen zou het geluk toch ook zomaar zijn kant op kunnen vallen. Vitesse begon gespannen, kwam terecht achter te staan, maar zijn ploeg vocht zich terug in de wedstrijd. Maar zelfs met 2-1 voor in de laatste minuut drentelde hij nog zenuwachtig langs de lijn. Sittard zat nog diep. En kijk, daar viel in de allerlaatste minuut de 3-1. Over en uit. Eindelijk even lucht.
Maar zo liep het niet af. Vol verbijstering zag hij de scheidsrechter eerst het doelpunt van Vitesse afkeuren en nog voor het scorebord van 3-1 naar 2-1 kon flitsen was het al 2-2. Want de VAR had een overtreding gezien van zijn zo vaak klungelende verdedigers. Het huilen stond hem na afloop nader dan het lachen. 'De VAR heeft geen hart', stamelde hij. Weer twee punten weg in de laatste seconde. Opgeteld waren dat er nu drie. Hij kon de reacties uittekenen. De komende week zou het rommelen.
Twee van zijn dragende spelers, Bryan Linssen en Alexander Büttner, hadden ook nog even een tot een schorsing leidende kaart gepakt, wat de uitwedstrijd bij FC Groningen al bij voorbaat een lastig duel zou maken. Slutsky positioneerde de aanvallende middenvelder Matús Bero vlak voor de verdediging en hoopte de in de winterstop zwaar versterkte FC op de counter te pakken. Het spel was verschrikkelijk van beide kanten, maar na 89 minuten stond er wel 1-1 op de borden. Wie weet zou de bal nu een keer lekker vallen voor zijn ploeg.
Zaterdag zal het grimmig worden in Gelredome, mocht de ploeg niet lekker draaien
Maar tot zijn grote schrik zag hij zijn aanvoerder en centrale verdediger ter aarde storten en ergens achter het doel het veld verlaten. Gillend probeerde hij nog de orde te herstellen, een wissel voor te bereiden. Maar voor zijn ogen zag hij de restanten van de defensie ineens openen als de rode zee en kreeg hij voor de derde keer achter elkaar een treffer tegen die als een volle vuistslag voelde. Weer tegen het canvas.
Als bestaat niet, maar als kleinegedachtenexercitie kan het geen kwaad om te bedenken dat Vitesse ondanks een bak blessures en schorsingen van bepalende spelers ook halverwege februari nog ongeslagen had kunnen zijn in 2019. Niemand zal kunnen ontkennen dat die marge met de huidige crisis flinterdun is. Niemand die kan zeggen dat er een tegenstander duidelijk beter is geweest. Wat dat betreft was de kansloze 2-0 nederlaag voor de beker in Alkmaar de enige afstraffing die te denken gaf.
Afgelopen weken stond er al lang een overleg gepland met de Russische eigenaar. Dat werd natuurlijk ineens als een crisisoverleg uitgelegd. Maar ook al is het tussenrapport voorlopig niet best en verbaast de reactieve speelstijl met dit geweldig aanvallende materiaal hogelijk, afrekenen doen je aan het einde van het seizoen. De Russische trainer heeft drie keer een volle tik op zijn neus gehad. Bij drie keer acht tellen wacht doorgaans een knock-out.
Zaterdag zal het grimmig worden in Gelredome, mocht de ploeg niet lekker draaien. De bekende voetbalsnelkookpan waar alles kan gebeuren met trainers en spelers. Slutsky zegt zich weinig aan te trekken van de kritiek op zijn speelwijze maar lijkt desondanks voor het eerst met een 4-4-2 systeem te willen gaan beginnen met Oussama Darfalou en Linssen voorop.
Maar een systeem is maar een systeem. De spelers van Vitesse liepen in de eerste helft van het seizoen allemaal weg met hun trainer. Zeker aanvallend bulkt de selectie van de kwaliteit. Soms moet je gewoon gaan voetballen met een groot hart en ten koste van alles willen winnen. Vitesse is door velen al afgeschreven. De reacties bij weer een wanprestatie zullen uit te tekenen zijn. Iedereen kent de dynamiek. Zaterdag moet er vuurwerk komen. Niet meer en niet minder. Het klinkt misschien vreemd, zeker met de goede serie die Willem II draait, maar met deze spelers kan Vitesse nog steeds een hoge uitslag neerzetten. Dat is precies wat de trainer nodig heeft. Het woord is aan de spelers.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login