Afrika Cup 2010: zeven kanshebbers en één outsider
De 27ste editie van het toernooi om de Afrika Cup gaat zondag in Angola van start. Voetbal International portretteert de kanshebbers op de titel.
Bijnaam De OlifantenBondscoach Vahid HalilhodzicAantal deelnames Afrika Cup 17Beste prestatie winnaar in 1992
De selectie van Ivoorkust barst van de grote namen. Behalve Didier Drogba, Salomon Kalou en de broers Kolo en Yaya Touré, heeft bondscoach Vahid Halilhodzic (57) ook nog de beschikking over Didier Zokora (Sevilla), Aruna Dindane (Portsmouth), Emmanuel Eboué (Arsenal) en Guy Demel (Hamburger SV). Reservedoelman Vincent Angban is de enige speler in de 23-koppige selectie die in Afrika voetbalt. De 24-jarige sluitpost staat in eigen land onder contract bij ASEC Mimomas, de club waar bijna de gehele Ivoriaanse ploeg een verleden heeft.
De hoogstgenoteerde Afrikaanse natie op de FIFA-ranglijst is komende zomer tegenstander van Oranje op het WK in Zuid-Afrika. De sterke Afrikanen, verliezend finalist van de laatste editie van de Afrika Cup, zijn verdedigend meedogenloos en hebben met Samuel Eto'o een supervedette in huis. Samen met doelman Carlos Kameni, Geremi en Rigobert Song vormt Eto’o het ervaren kwartet van het elftal. Bondscoach Paul Le Guen probeerde de macht van dit viertal direct na zijn aanstelling in juni 2009 wat in te dammen. Hij passeerde Song zelfs even, maar de routinier neemt toch voor de achtste keer deel aan het toernooi om de Afrika Cup.
Ghana is na recordhouder Egypte het land met de meeste continentale titels. The Black Stars veroverden de Afrika Cup vier keer, maar de laatste zege dateert alweer van 1982. De selectie van Ghana is door blessures en interne ruzies behoorlijk verzwakt. Belangrijkste afwezige is Sulley Muntari. De middenvelder van Internazionale is om disciplinaire redenen buiten de ploeg gehouden door de Servische bondscoach Milovan Rajevac. Muntari kwam in november net als Michael Essien en Asamoah Gyan niet opdagen voor een oefenduel met Angola. In tegenstelling tot Essien en Gyan weigerde de 44-voudig international zijn excuses aan te bieden.
Nigeria beleefde zijn beste periode midden jaren negentig. Het team won in 1994 onder Clemens Westerhof zijn tweede Afrika Cup en plaatste zich voor het eerst ooit voor een WK. En in april van dat jaar bezette het de vijfde plaats op de FIFA-ranking. In 1996 volgde de Olympische titel onder Jo Bonfrère. De huidige selectie telt slechts drie lokale internationals; de rest is voornamelijk actief in Europa voor bescheiden clubs. Ervaring is dan ook géén probleem voor Nigeria. Ex-Ajacied Nwankwo Kanu is nog altijd aanvoerder, verder zijn er hoge verwachtingen van Chelsea’s John Obi Mikel.
Algerije hoort voor het eerst in twintig jaar weer bij het groepje favorieten voor de eindzege. De Noord-Afrikanen hebben die status vooral te danken aan de zo succesvol verlopen WK-kwalificatiecampagne waarin werd afgerekend met aartsrivaal Egypte. Les Fennecs plaatsten zich na 24 jaar afwezigheid weer voor een mondiale eindronde. Door actief te zoeken naar Europeanen met een Algerijns paspoort heeft bondscoach Rabah Saadane het niveau van de nationale ploeg de afgelopen twee jaar flink omhoog getrokken. De 63-jarige oefenmeester overtuigde onder anderen Mourad Meghni (Lazio Roma) en Hassan Yebda (Portsmouth) te kiezen voor een interlandcarrière in Afrika.
Met zes eindzeges, waarvan de twee laatste in 2006 en 2008, is Egypte nog altijd recordwinnaar van het toernooi om de Afrika Cup. Toch heeft deze editie plaats op een zeer gevoelig moment voor de Noord-Afrikanen. Er is immers nog altijd de pijn van de uitschakeling voor het WK door aartsvijand Algerije (0-1 in een barrageduel), waardoor de Egyptenaren nu exact twintig jaar op een wereldeindronde ontbreken. Wat de gevolgen van deze aanhoudende frustratie zijn op de prestaties tijdens de strijd om de Afrika Cup is afwachten. Vooralsnog is het team van bondscoach Hassan Shehata twaalf toernooiduels op rij ongeslagen.
Tunesië is op het Afrikaanse continent voorbijgestreefd door Ivoorkust, Kameroen, Nigeria en Ghana. De laatste WK-kwalificatiereeks toonde dat opnieuw aan. Tunesië ontbreekt komende zomer in Zuid-Afrika na drie opeenvolgende deelnames. Het kostte de Portugese bondscoach Humberto Coelho zijn baan. Na de teleurstelling koos de Tunesische bond voor een opvolger uit eigen land: Faouzi Al Benzarti. Onder de nieuwe bondscoach hoopt Tunesië zich weer te mengen onder de toplanden. Op het Afrika Cup-toernooi hoort de winnaar van 2004 steevast tot de kanshebbers. Bij de laatste zeven edities haalde het land telkens minimaal de kwartfinale.
Angola is als gastland automatisch geplaatst voor de strijd om de Afrika Cup. Het thuisvoordeel in combinatie met de loting – als groepshoofd ontliep het land onder meer confrontaties met Kameroen, Egypte en Ivoorkust – hebben de verwachtingen in de voormalige Portugese kolonie flink doen stijgen. Een kwartfinaleplaats is de minimale eis. Met bondscoach Manuel José, die in mei 2009 werd aangesteld, beschikken de Angolezen over een zeer ervaren oefenmeester. De 63-jarige Portugees was in de jaren negentig met Boavista succesvol in zijn geboorteland (Portugese beker en Super Cup in 1992) en legde met de Egyptische club Al Ahly vier keer beslag op de Afrikaanse Champions League.
Samenstelling: Ramon Min, Vincent Okker, Süleyman Oztürk en Chris Tempelman