Andrés Escobar: slachtoffer van gestoorde samenleving
Iets meer dan acht jaar geleden vond Andrés Escobar in Medellín de dood. Voetballers, politici en religieuze leiders stonden deze week stil bij de moord op de Colombiaanse international, die kort voor zijn dood in de belangstelling stond van Real Madrid en AC Milan. Na een avondje stappen werd hij neergeschoten toen hij met een aantal vrienden wat wilde gaan eten. Volgens de officiële verklaring van de politie vanwege een uit de hand gelopen ruzie op de parkeerplaats van een discoteek. Volgens Escobars vader was het een moord met voorbedachte rade, en weer anderen spraken van een huurmoord in opdracht van een drugskartel, dat veel geld had verloren na de vroege uitschakeling van Colombia op het WK 1994 in de Verenigde Staten.
En dat allemaal vanwege een lullig eigen doelpunt in het duel met de Verenigde Staten op 22 juni 1994. In de 34ste minuut werkte de 27-jarige centrale verdediger van Colombia een Amerikaanse voorzet met een sliding ongelukkig voorbij zijn eigen keeper. Colombia verloor mede dankzij Escobars goal met 2-1. Omdat de Zuid-Amerikaanse ploeg ook in het eerste duel al een nederlaag had geleden tegen Roemenië, was het WK, waar Colombia tot een van de outsiders behoorde, al na de eerste ronde voorbij.
Drie dagen na terugkeer in eigen land, kwam er een abrupt einde aan het leven van de alom gerespecteerde verdediger. 'Het was geen incident zoals er wel meer plaatsvinden op straat. Het was een vooraf geplande moord. Ze namen alle tijd om Andrés te vernederen en uit zijn tent te lokken. Ook al liet Andrés alles van zich afglijden, toch schoot de moordenaar hem genadeloos neer onder toeziend oog van zijn maatjes', legde Escobars vader uit. 
'Het moeten compleet gestoorde mensen zijn geweest, die zo zijn geworden door de bandeloze sociale situatie in ons land. Door het ontbreken van ook maar enige normen en waarden. Colombia is zo ziek dat een grote man, zowel op sportief als op menselijk vlak, een menselijke fout noodlottig is geworden. Waarom? Daar is geen antwoord op te geven. Behalve dat het gestoorde mensen zijn geweest, zonder geweten', zocht Escobars goede vriend Juan Jairo Galeano de oorzaak dieper.
Het had overigens niet veel gescheeld of Escobar had niet eens meegedaan aan het WK. 'Andrés was dag en nacht bezig om op tijd te herstellen van een blessure. Als dat niet was gelukt, dan had hij nu nog geleefd. Zijn liefde voor het voetbal heeft hem zijn leven gekost. Ook ik hield erg van het spel maar het leven is belangrijker dan voetbal. De fans moeten genieten van het spel maar moeten hun persoonlijke problemen niet projecteren op de spelers', meent Santiago Escobar, een van Andrés' broers.
Nog voor de fatale aanslag had Escobar met zijn vader, broer en vrienden het idee opgevat om wat terug te doen voor de kansarme kinderen in Medellín. Na zijn dood zetten de achterblijvers het plan door. Met als gevolg de realisatie van el programa social y deportivo Andrés Escobar Saldarriaga. 'Ons doel is niet direct om voetballers op te leiden maar om mannen te maken. Mensen die leven volgens normale normen en waarden, waar het bij hen die Andrés van het leven beroofden ernstig aan ontbrak', aldus Galeano.
Acht jaar na zijn brute dood eerden voetballers, politici en religieuze leiders Andrés Escobar, die ten tijde van zijn moord in de belangstelling stond van Real Madrid en AC Milan. Een aantal Colombiaanse voetbalsterren trapte op het door de stichting Andrés Escobar gerealiseerde complex in Medellín een balletje met de plaatselijke jeugd. Op La Sabana, de Universiteit in Bogotá, werd een discussie gehouden over de gevolgen van de economische crisis in Colombia en de rol die de passie voor het voetbal daarin kan hebben. In de hoop een herhaling van het tragische moment in de toekomst te kunnen voorkomen.