'Armoedig toernooi krijgt winnaar die het verdient'
Speciaal voor het EK en terug van weggeweest. Tijdens het EK in Frankrijk nodigden we lezers en bezoekers van VI.nl uit hun inspiratie te vertalen naar een lezerscolumn. De negende en laatste inzending die we op deze site plaatsen is die van Niels Mallo.
Dat was het dan. Het EK 2016 zit erop. Een toernooi dat vanuit Nederlands perspectief had kunnen worden overgeslagen, is uitgegroeid tot een toernooi dat geen moment heeft kunnen bekoren. Na het voetbalfeest dat het WK 2014 was, heeft heel Europa kunnen meegenieten van een grootschalig schaakspel, met uiteindelijk de meesterschakers uit Portugal als eindwinnaar.
Een passende afsluiting van een draak van een toernooi. Het ging in de poulefase eigenlijk nauwelijks over voetbal. Het ging over een Noord-Ierse spits die nooit speelt, waar de hand van Joachim Löw zoal naartoe ging en welke gezelligheid de voetballiefhebber te wachten staat als we over twee zomers met z'n allen naar Rusland gaan.
Tot aan de laatste ronde was het voetbal niet om aan te zien. De grote landen hoefden niet, de kleine landen konden niet. En in een toernooi waarin van de 24 deelnemers er uiteindelijk tweederde naar de volgende ronde gaat, is dat eigenlijk ook niet zo belangrijk. Zo ook Portugal. De 1-1 tegen IJsland, 0-0 tegen Oostenrijk en 3-3 tegen Hongarije leverden een schamele drie punten op en een derde plaats in de poule. In elk normaal toernooi zou dit exit betekenen, maar hongerig naar meer wedstrijden en dus meer tv-gelden, mochten Ronaldo en zijn vriendjes nog eventjes blijven.
En dus wachtte de achtste finale tegen Kroatië. Een wedstrijd die zo hemeltergend slecht was, dat naar verluidt zelfs José Mourinho zijn televisie halverwege had uitgezet. Wie had ooit gedacht dat kijken hoe je teennagels aan het groeien waren leuker zou zijn dan het bekijken van een voetbalwedstrijd op topniveau?
Toen de kwartfinale tegen Polen. Polen scoort na twee minuten. Portugal maakt tien minuten voor rust gelijk. Daarna zijn beide ploegen te bang om ook maar iets te proberen en uiteindelijk druipt de wedstrijd naar een verlenging en penalty's. Weer geen overwinning voor Portugal, weer deed het spel pijn aan de ogen en wéér door naar de volgende ronde.
De halve finale. Portugal flitst. Portugal valt aan. Portugal legt zijn tegenstander zijn wil op als nooit tevoren. Althans, meer dan in de afgelopen vijf wedstrijden bij elkaar. Tegen Wales, een debutant op een EK die ook nog eens zijn op één na beste speler moet missen. Portugal in de finale. Na één overwinning en vijf gelijke spelen. Wat wijlen Johan Cruijff ooit zei over Italianen, is misschien aan een kleine aanpassing toe...
Dan de finale. Natuurlijk had het uitvallen van Ronaldo zijn weerslag op het uitermate offensieve strijdplan van de Portugezen. Maar dat weerhield ze er niet van wederom de boel achterin dicht te timmeren en met de kont tegen de zestien de ene na de andere bal weg te roeien. Een finale waarin een stelletje motten regelmatig voor de grootste opwinding zorgden. Een finale die, zo mogelijk, nog slechter was de wedstrijd tussen Portugal en Kroatië. Aan het einde van de rit - door een zondagsschot - wist Portugal de finale te winnen.
Zo komt het EK ten einde. Een EK dat - op misschien tien wedstrijden na - geen moment voor enige opwinding heeft kunnen zorgen. Een EK dat maar weer eens bewijst dat kwantiteit en kwaliteit niet altijd hand in hand gaan. Maar daar zal men bij de UEFA geen boodschap aan hebben. Dat gaat bij de Champions League al jaren zo. Volgend seizoen misschien wel met 64 deelnemers, niets is te gek tegenwoordig.
Ik kijk alvast vooruit. Naar 2017. Naar het EK voor vrouwen. Misschien kwalitatief niet hoogstaand, maar als je dat ook niet verwacht, is de teleurstelling wellicht minder groot. Kwalitatief was dit toernooi namelijk ook niet.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login