Bij gevallen topclub Valencia is de crisis permanent
De situatie bij Valencia is inmiddels zo nijpend dat trainers niet eens meer de herfst halen. Dinsdagavond viel het doek voor Pako Ayestaran, die vorig seizoen de zesvoudig kampioen van Spanje nog voor degradatie behoedde na het totaal mislukte Gary Neville-project.
'Pako zal ons stabiliteit brengen', zei sportief directeur Jesús Vicente García Pitarch nog niet zo lang geleden. Stabiliteit waar Valencia behoefte aan had: Ayestaran was de zevende trainer van de gevallen topclub sinds het vertrek van Unai Emery halverwege 2012. En dan te bedenken dat Nuno het nog langer dan een jaar volhield in snelkookpan Mestalla.
Steeds weer lopen coaches zich stuk op de verwachtingen, terwijl Valencia eigenlijk al sinds de glorietijden onder Rafael Benítez niet meer imponeert. In 2004 had de club alles in huis om een 'chronische' uitdager te worden van Real Madrid en Barcelona, maar inmiddels heeft Atlético Madrid die status verdiend, terwijl Valencia eigenlijk in een permanente crisissfeer verkeert. Bij welke club schuift de ambassadeur zich naar voren als ideale nieuwe coach, zoals Mario Kempes afgelopen week deed bij Valencia, daarmee alleen maar olie op het vuur gooiend?
Door een rampzalig beleid met tal van mutaties in de top, krankzinnig veel trainerswissels en merkwaardige aankopen moest de UEFA Cup-winnaar van 2004 zich jarenlang tevreden stellen met een positie tussen de subtop en de middenmoot. Het niet voltooide nieuwe stadion werd het symbool voor de stilstand. Barcelona en Real Madrid bouwden ondertussen aan een beklemmend 'duopolie' en zijn misschien wel voorgoed ongrijpbaar geworden voor Valencia.
De komst van de nieuwe eigenaar Peter Lim leek in 2014 betere tijden in te luiden, vooral in financieel opzicht. Na een bliksemstart eindigde Valencia in het eerste seizoen onder de patron uit Singapore zeer knap als vierde met een puntentotaal uit het Benítez-tijdperk. De invloed van makelaar Jorge Mendes – een vriend van Lim – kon niet elke fan waarderen, maar de verbeterde prestaties smoorden elke kritiek in de kiem.
Los Che slaagden er in de zomer van 2015 evenwel niet in door te pakken. Aankopen als Álvaro Negredo, Aderlan Santos, Rodrigo en Aymen Abdennour mislukten hopeloos (of zijn daar nog mee bezig) en van de kernwaarden van de club als defensieve autoriteit en mentale kracht was niets meer over. Nuno kreeg eind november zijn congé, waarmee hij het met zijn anderhalf jaar dienstverband voor Valencia-begrippen nog extreem lang vol wist te houden. Langer in elk geval dan zijn opvolger Neville, die als goede vriend van Lim in de publieke opinie al met 3-0 achterstond bij zijn aanstelling. De bekersof tegen Barcelona (7-0) was een van de dieptepunten in de clubhistorie. Opmerkelijk genoeg won Valencia in competitieverband ruim twee maanden later met 1-2 van Barcelona. Dat gebeurde al onder leiding van Ayestaran, die het schip van Valencia in veilige haven moest navigeren na de roerige Neville-episode.
Mede op basis van die wedstrijd kreeg Ayestaran een vaste aanstelling als hoofdcoach, waarmee het Valencia-bestuur enkele grote namen zonder job (waaronder Manuel Pellegrini) negeerde. Mede om netjes te voldoen aan de Financial Fair Play-regels was het afgelopen zomer opnieuw een gaan en komen van spelers – in die volgorde. Het vertrek van Paco Alcácer, de posterboy van het 'nieuwe Valencia', naar Barcelona om daar vierde viool te spelen achter het supertrio Lionel Messi, Luis Suárez en Neymar was extreem pijnlijk voor de fans én Ayestaran. Ook onder anderen Shkodran Mustafi en André Gomes leverden miljoenen op, waardoor Valencia in economisch opzicht uitstekende zaken deed. Binnen de lijnen is daar minder sprake van, ook omdat aanwinsten als Eliaquim Mangala nog een onwennige indruk maken en Vrouwe Fortuna simpelweg de zijde van andere clubs koos.
Iconen uit het 'gouden tijdperk' snappen daarom niets van het besluit om Ayestaran weg te sturen. 'Ik ben er ziek van', aldus oud-aanvoerder David Albelda in Super Deporte. 'Dit besluit is in Singapore genomen, dat kan niet anders.' Santiago Cañizares, jarenlang eerste doelman in Mestalla, voegt eraan toe dat dit 'niet het moment is om mensen te ontslaan.'
Tijdens de zoektocht naar een wonderdokter kan Valencia zich nog maar aan één ding vastklampen: ook in het seizoen 1999/2000 verloren Los Che de eerste vier competitiewedstrijden, om uiteindelijk derde te worden en de Champions League-finale (nederlaag tegen Real Madrid) te bereiken. Maar toen had Valencia nog niet het woord crisis een heel nieuw begrip gegeven. (Michel Abbink)
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login