Column Engels voetbal: Vincent Tan is volledig de weg kwijt
Tom van Hulsen, operationeel hoofdredacteur van Voetbal International, schrijft voor VI.nl iedere zaterdag een column over het Engels voetbal.
Voormalig international Len Shackleton stond in de jaren vijftig bekend als dé grote humorist van de Engelse voetbalvelden. Shackleton was een dribbelkoning en passeerde liever drie tegenstanders dan dat hij een doelpunt maakte. In een wedstrijd tegen Arsenal, waarin zijn ploeg Sunderland met 2-1 voorstond, slalomde hij eens het strafschopgebied van de tegenstander in om daar tot verbijstering van iedereen de bal te stoppen, er met één voet op te gaan staan en net te doen alsof hij zijn haar kamde. Shackleton probeerde tijdens wedstrijden regelmatig één-tweetjes uit te voeren met de cornervlag, waarin hij uiteraard niet altijd slaagde; tot woede van zijn trainers. Maar in Engeland vergaarde hij nog de meeste roem door één bladzijde in zijn autobiografie Clown Prince of Soccer, die uitkwam in 1957. Onder de titel 'De gemiddelde voetbalkennis van een clubdirecteur' is in het boek een geheel blanke pagina opgenomen. Onderaan de pagina staat in kleine letters: 'Dit hoofdstuk is bewust leeg gelaten, overeenkomstig de wensen van de auteur.'
De Engelse krant The Times haalde de fameuze blanke pagina vorige maand aan in een stuk over Cardiff City-eigenaar Vincent Tan. Sinds zijn aantreden bij de club uit Wales in 2011 heeft de Maleisiër er dan ook werkelijk alles aan gedaan om de vooroordelen die bestaan over clubeigenaren te bevestigen. Als het woord megalomaan op iemand van toepassing is, dan is het wel op deze excentrieke Aziaat.
Zijn besluit om de clubkleuren van Cardiff City na ruim honderd jaar te veranderen van blauw in rood was twee jaar geleden al een aanwijzing dat er iemand tot het Engelse voetbal was toegetreden die was gaan geloven in zijn zelf gecreëerde sprookjeswereld. Dat krijg je wanneer er nooit iemand durft tegen te sputteren als je met een waanidee komt aanzetten. Tan is in Maleisië oprichter van de succesvolle Berjaya Group, met bedrijven in onder meer telefonie, donuts, onroerend goed, motoren en gokkantoren. Hij introduceerde in Maleisië de McDonalds-restaurants en opende winkels van koffieketen Starbucks. Tan wordt bij de Berjaya Group, als we zijn pr-apparaat mogen geloven, op handen gedragen. Ter gelegenheid van zijn zestigste verjaardag trakteerden werknemers hem in februari 2012 op een gezongen videoboodschap (terug te vinden op YouTube), die sterk doet denken aan een Noord-Koreaans propagandafilmpje.
Helaas is zijn invloed in Cardiff niet beperkt gebleven tot het veranderen van de clubkleuren, wat in het Engelse voetbal op zich al een misdaad tegen de menselijkheid is. En omdat nog altijd degene die betaalt ook bepaalt, danst iedereen bij de club naar de pijpen van Vincent Tan. Het moet gezegd: niemand heeft nog kunnen aantonen dat zijn bedoelingen verkeerd zijn. Maar duidelijk is wel dat de man inmiddels volledig de weg kwijt is.
Tan profileert zichzelf als de grote leider. Op zijn visitekaartje (foto midden) staat Majority Shareholder, om nog maar eens te benadrukken dat hij toch echt de enige baas is. Dat Cardiff onder zijn leiding binnen anderhalf jaar zou promoveren naar de Premier League, was volgens hem niet meer dan logisch. Het was immers zíjn idee om de ploeg in het rood te laten spelen, in veel Aziatische landen de kleur van de overwinning. Dat het ook en vooral aan manager Malky Mackay te danken was, krijg je Tan niet aan zijn verstand. Toen Mackay zich liet ontvallen dat Cardiff zich deze winter danig zou moeten versterken omdat de strijd tegen degradatie anders erg zwaar zou worden, gaf Tan hem te verstaan dat hij moest opstappen en dat hij anders ontslagen zou worden. Dat laatste gebeurde.
Dat kwam ook doordat Mackay zich weinig aantrok van ongevraagde adviezen die Tan gaf. Op videobeelden had hij Cardiff-speler Mark Hudson eens zien scoren tegen Ipswich Town met een schot vanaf de middenlijn. Het was voor Tan aanleiding om Mackay te vertellen dat zijn spelers meer op doel moesten schieten, het liefst van afstand. 'Ik wil dat ze niet meer zoveel overspelen. Hoe meer je op doel schiet, hoe meer doelpunten er vallen. Dat is statistisch bewezen. Als je twintig keer schiet, gaan er altijd wel twee ballen in', aldus Tan.
In december kwamen Engelse media opeens met het ridicule bericht dat Tan een nieuwe stelregel had ingevoerd. Nieuwe spelers moesten bij voorkeur het cijfer 8 in hun geboortedatum hebben. De 8 wordt in sommige Aziatische culturen namelijk gezien als hét geluksnummer. Hoe ongeloofwaardig ook: deze week contracteerde Ole Gunnar Solskjær, de nieuwe manager van Cardiff City, met Magnus Eikrem van SC Heerenveen zijn eerste aanwinst. Geboortedatum 8-8-1990.
Intussen zadelde Tan zijn club op met een verlies van naar verluidt 118 miljoen pond. De Clown Prince of Soccer heeft een definitieve opvolger.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login