De hele voetbalwereld kotst toneelspeler José Mourinho uit

Süleyman Öztürk

07.00,

1 sep. 2018

Manchester United en José Mourinho gaan zondagmiddag in de uitwedstrijd tegen Burnley voor eerherstel. VI's Süleyman Öztürk over de act van de Portugees.

De hele voetbalwereld kotst toneelspeler José Mourinho uit

Er gebeurde iets geks maandagavond op Old Trafford. José Mourinho had Tottenham Hotspur drie keer zien scoren in de tweede helft, hij was onderweg naar de uitgang aan de andere kant van het veld en zag en hoorde een paar supporters zijn naam scanderen. De Portugees ging pontificaal voor het deels leeggelopen vak staan en begon mee te klappen. De commentator van dienst op Ziggo Sport kon het niet goed plaatsen en als kijker thuis, ik spreek voor mezelf, voelde het ook ongemakkelijk. Langer dan gebruikelijk zagen we Mourinho applaudisseren. Hij keek een beetje verdrietig.

Je kunt er van alles achter zoeken. Het is het theater dat we van hem gewend zijn, maar wie weet is The Special One ook maar een mens dat zich alleen voelt. Misschien zagen we een kwetsbare trainer die zich realiseerde dat de eerstvolgende thuiswedstrijd van Manchester United pas op 22 september is. Is hij dan nog de manager van Manchester United? Mourinho mag dan wel de grote, boze coach acteren die de buitenwereld minacht, maar hij beseft als geen ander dat hij de regie is kwijtgeraakt. Over zijn eigen spelers, aan Pep Guardiola, Jürgen Klopp ook. En als Mourinho de regie kwijt is, dat weten we, verliest hij zichzelf vaak in kinderachtige uitbarstingen en bizarre spelletjes in de media.

Na de nederlaag tegen Tottenham beet een journalist hem vanuit de perszaal toe dat het 0-3 was geworden. De reactie van de Portugees was even schitterend als raadselachtig. 'Drie-nul ja', zei Mourinho terwijl hij drie vingers de lucht instak. 'En weet je wat drie ook betekent? Drie Premier League-titels. Ik won meer titels alleen dan de andere negentien managers samen. Drie voor mij en twee voor de rest.' Daarna stond hij op en terwijl hij naar buiten liep, voegde hij nog wat toe aan zijn curieuze betoog: 'Respect. Respect. Respect, man. Respect. Respect.' Toen hij al door deur en uit zicht was, echode nog een laatste keer vanuit de gang: 'Respect.'

Wat moet je hiermee?

Erom lachen allereerst, zoals bijna iedereen in de perskamer deed toen hij weg was. Mourinho heeft een verleden als het gaat om het opdreunen van wonderlijke getallenreeksen, vaak bedoeld om zichzelf, Zijne Koninklijke Hoogheid De Manager, op een voetstuk te plaatsen. Drie Premier League-titels dus. Wat zal Sir Alex Ferguson van dit gedoe vinden? Hij won met Manchester United dertien Premier League-titels, maar niemand heeft hem ooit na zijn pensioen met twee handen in de lucht het getal dertien zien uitbeelden.

José Mourinho heeft de vreemde reflex zichzelf nadrukkelijk op de borst te kloppen wanneer hij het gevoel heeft dat er wordt getwijfeld aan zijn capaciteiten als trainer. Hij denkt misschien dat wij met z’n allen heel snel vergeten wat hij de afgelopen vijftien jaar heeft gepresteerd. Dat is ergens ook heel schattig. Dat iemand die zóveel prijzen heeft veroverd zó vaak moet benadrukken wat hij allemaal wel niet op zijn palmares heeft staan.

Overigens bereikt Mourinho daarmee eerder het tegenovergestelde. Je kunt rustig stellen dat hij door de hele voetbalwereld wordt uitgelachen en uitgekotst. Ik heb geen idee of dat zijn bedoeling is.