'De magische krachten van Stadion Oosterpark'
Omdat mijn hele familie uit Nijmegen komt, werd het rood-groen-zwart van NEC er met de paplepel ingegoten. Supporter ben je voor het leven. PSV, Ajax en Feyenoord zijn me even lief, maar NEC zal altijd mijn club blijven en Cees Kick mijn jeugdidool. Mijn vader werkte echter bij de rijkspolitie. Iedere streep op zijn mouwen betekende een verhuizing. Toen hij adjudant werd, woonde ik plotseling in Drenthe. Ik ben nooit supporter van een noordelijke club geworden, maar het was destijds aantrekkelijk naar Veendam te gaan, want op De Langeleegte stond de beroemde Frans de Munck in het doel. Als keeper van Fortuna 54, DOS en Oranje was De Zwarte Panter onbereikbaar, maar in Veendam kon je hem aanraken of met hem praten. Ik ging er nooit heen voor de wedstrijd, maar louter voor de legendarische doelman. En natuurlijk stond ik achter zijn doel, ook na de rust, want in die tijd kon je nog omlopen.
Voor het echte topvoetbal was ik aangewezen op Stadion Oosterpark in Groningen, de thuishaven van GVAV-Rapiditas. GVAV was de voetbalclub, Rapiditas een atletiekvereniging, maar op 12 januari 1921 kwam er een fusie totstand in Hotel De Unie op de Grote Markt. De stad Groningen was jarenlang een heus voetbalbolwerk, want behalve GVAV waren ook Be Quick, Velocitas en de originele bewoners van Stadion Oosterpark, Oosterparkers, profclubs. GVAV was in 1956 naar de eredivisie gepromoveerd en gold als de topploeg van de stad. Dankzij karakteristieke spelers zoals doelman Otto Roffel, Bram van der Hoeven, Henk Drewes - mijn latere docent op de trainerscursus - Piet Fransen, midvoor Rikkert La Crois en de geweldige rechtervleugel met Pier Alma en Henny Weering, reisden de grote clubs met angst en beven naar Groningen. Ik heb ze in Stadion Oosterpark allemaal gezien. Feyenoord met Cor van der Gijp en Coen Moulijn, Ajax met Bennie Muller en Co Prins, PSV met Coen Dillen en Toon Brusselers, DOS met Tonny van der Linden en Hans Kraay, en Sportclub Enschede met Abe Lenstra en Arend van der Wel. Piet Fransen was een geweldige voetballer, een echte lokale held, maar verder deed GVAV me niets.
De magie ging uit van Het Oosterpark, tot op de dag van vandaag een van de sfeervolste stadions van Nederland. De infrastructuur is ongeschikt, parkeren is een ramp en je moet er niet aan denken dat de politie charges moet uitvoeren in zon dichtbevolkte wijk, maar de klassieke sfeer rond het stadion is uniek. Het voetbal druipt er nog van de muren en daarom vind ik het bijzonder jammer dat FC Groningen als laatste club uit de Holland Casino Eredivisie vanuit een gezellige volksbuurt naar een modern complex buiten de stad vertrekt. Ik weet het, mijn mening is volledig gebaseerd op nostalgische gevoelens en daar kan een profclub niet van bestaan, maar als liefhebber doet het pijn. Als je over de Zaagmuldersweg loopt, ruik je voetbal. Hetzelfde gevoel bekruipt je bij Arsenal, Liverpool, Newcastle United en in Nederland bij Go Ahead Eagles aan de Vetkampstraat.
In de jaren dertig werden de velden achter het verzorgingstehuis in de Oosterparkbuurt bespeeld door BRC (Blauw Rood Combinatie). Het BRC bestuur diende bij de gemeente een plan in voor de bouw van een overdekte tribune en kleedkamers. Burgemeester N.P.J. Bloemers wilde iets doen voor de ontspanningsmogelijkheden van de jongeren in de arbeidersbuurt en in 1935 werd er een overdekte zittribune gerealiseerd. Het ambitieuze GVAV liet meteen weten zijn thuiswedstrijden graag in de Oosterparkbuurt te willen spelen, omdat het niet over een goede accommodatie beschikte. Ook Oosterparkers meldde zich bij de gemeente. Die twee clubs zochten een geschikt terrein, omdat Velocitas in het Stadspark speelde en het in 1887 door gymnasiasten opgerichte Be Quick sinds 1933 beschikte over de moderne voetbalarena Stadion De Esserberg. Dat was vooral de verdienste van de uit Veendam afkomstige sterspeler Evert van Linge. Hij had in Groningen bouwkunde gestudeerd aan de Academie Minerva, voetbalde voor Be Quick en in het Nederlands elftal, en ontwierp het stadion voor zijn club. Na de opening van De Esserberg schoot de balvaardige architect Be Quick meteen naar het landskampioenschap. GVAV en Oosterparkers moesten tot 1948 wachten voordat Stadion Oosterpark gereed was. Dat jaar werden de staantribunes geopend, met tienduizend plaatsen, en twee jaar later kreeg de accommodatie ook nog een lichtinstallatie, die pas in 1982 werd vervangen.
De komst van betaald voetbal zette de stad Groningen op stelten. Vier profclubs was duidelijk te veel van het goede en uiteindelijk bleef GVAV - sinds 16 juni 1971 FC Groningen - als enige van de pioniers over. De ploeg begon het avontuur in de jaren vijftig met een uitwedstrijd tegen DWS in Amsterdam die dankzij doelpunten van Rikkert La Crois en Jacob van Oosten een 1-2 overwinning opleverde. Vanaf die tijd geldt Het Oosterpark als een van de leukste en sfeervolste stadions van Nederland. Het publiek voelt zich er prettig en zelfs de spelers van de tegenpartij voetballen graag in Groningen. Het stadion waar Johan Cruijff in 1964 voor Ajax debuteerde heeft iets bijzonders en het kan geen toeval zijn dat er ook altijd iets gebeurt.
Afgelopen zondagmiddag tijdens FC Groningen Feyenoord kwamen al die gevoelens weer boven. Ik heb er op de staantribune gebivakkeerd, op de zittribunes achter het doel had je een prima overzicht, ik heb op de hoofdtribune gezeten en er regelmatig gespeeld. In alle hoeken van Stadion Oosterpark is voetbal een feest. En traditigetrouw gebeurde er weer van alles. Het onevenwichtige Feyenoord met Peter van den Berg, Chong-Gug Song, Jorge Acuña, Anthony Lurling en Leonardo, die eigenlijk niet bij een topclub thuishoren, overtrof zichzelf door halverwege met 0-3 voor te staan. Na de rust demonstreerden de Groningse fans de magische krachten van Stadion Oosterpark. Het is geen toeval dat FC Groningen vooral op eigen veld punten pakt, want de gemankeerde spelers kregen vleugels toen het thuispubliek achter het elftal ging staan. Onder leiding van de mateloos populaire Martin Drent werd Feyenoord met de rug tegen de muur gezet. De Rotterdammers mochten zelfs niet ontevreden zijn met de 3-3 eindstand, omdat de Groningse spits in de slotfase nog een goede kopkans kreeg. Toch blijft deze Drent een zwakke kloon van de legendarische Dick Nanninga. Die woonde pal tegenover de hoofdingang van Stadion Oosterpark en voetbalde voor de amateurs van Oosterparkers. FC Groningen-trainer Ron Groenewoud vond hem ongeschikt als prof en liet hem naar Veendam vertrekken. Na een jaar speelde de kopsterke Naninga al bij Roda JC en hij kwam vijftien keer uit voor Oranje.
Voetballiefhebbers die de unieke sfeer in en rond Stadion Oosterpark nog nooit hebben geproefd, raad ik aan eens een thuiswedstrijd van FC Groningen te bezoeken, nu dat nog kan. De parkeermogelijkheden, de business-seats en de sponsorruimtes zullen straks in het nieuwe onderkomen ongetwijfeld dik voor elkaar zijn. De sfeer van Stadion Oosterpark zal het echter nooit evenaren. Ik ben blij dat ik het allemaal heb meegemaakt en gun iedereen een dergelijk voetbalfeest.
Johan Derksen