De 'Orange touch' van Burt geeft Australië vertrouwen
VI-verslaggever Martijn Krabbendam is aanwezig in Rusland. Tijdens het WK volgt hij onder meer het Australië van bondscoach Bert van Marwijk op de voet. Geregeld komt hij met updates vanuit het kamp van The Socceroos.
Terwijl Spanje zijn bondscoach ontsloeg, stond Bert van Marwijk vandaag gewoon weer op het veld met zijn Socceroos. No worries in het Australische kamp, waar de invloeden van de Nederlandse staf steeds meer beginnen op te vallen en de spelers lovend zijn.
De media hebben weinig te klagen in het trainingskamp van Australië. Iedere dag zorgt de perschef dat drie spelers beschikbaar zijn voor een korte persconferentie, zodat de televisiestations, kranten en tabloids snel hun verhalen Down Under kunnen sturen, ruim op tijd voor de deadline en wie weet zelfs een prominente plek ergens vooraan, als er tenminste niet gecricket of gerugbyd wordt.
Vandaag schuiven drie spelers aan, een basiskracht, Andrew Nabbout, een invaller, Jackson Irvine en Matt Jurman, een speler die de selectie competeert en vooralsnog niet kan rekenen op veel speeltijd. Zo'n persconferentie gaat zoals je 'm zou verwachten. De grote televisiestations stellen hun vragen, de Australische krantenjongens vragen naar details. Klopt het dat de ploeg de avond ervoor een hapje is wezen eten? Is het waar dat iedere speler beschikt over een eigen slaapcoach? Maar soms ook een inhoudelijke vraag. Is Atlético Madrid echt een voorbeeld voor de manier waarop Australië wil gaan spelen? En kan die tactiek echt een verschil maken op weg naar wellicht een stunt tegen topfavoriet Frankrijk, aanstaande zaterdag in de Kazan Arena.
Nabbout wil Van Marwijk terugbetalen
De Australische spelers hebben geen geheimen meer in eigen land, maar voor wie de ploeg voor het eerst volgt, valt op dat de meeste een wel een apart verhaal met zich meedragen. Neem aanvaller Andrew Nabbout. Hij werd geboren op 17 december uit Libanese ouders. Zijn vader werd in Beiroet tot twee keer toe gekozen als Mr. Libanon, de beste body-builder van het land, voordat hij Down Under emigreerde. Nabbout was twintig toen hij debuteerde voor Melbourne Victory en leek op weg naar een aardige carrière, maar drie jaar later zat hij op een dead end street. Zijn club hoefde 'm niet meer, slechts in Maleisië zaten ze nog op hem te wachten en dan ook nog in de tweede divisie, niet eens de Malaysian Super League.
Negeri Sembalin durfde het aan en werd snel terugbetaald: Nabbout scoorde negen keer in veertien wedstrijden, maar hij wilde terug naar Australië, betaalde zelf een stage bij Central Coast Mariners. Dat leverde niks op. Newcastle Jets gaf 'm wel een kans en daar zag Bert van Marwijk hem spelen als een agressieve aanvaller die wel paste in het spel dat hij met de Socceroos voor ogen had. De Nederlandse bondscoach selecteerde Nabbout en stelde hem meteen op. Het resultaat is dat de aanvaller weer naar Azië vertrekt, maar dit keer richting Japan, waar de topclub Urawa Red Diamonds hem onder contract nam.
'Ik heb heel veel te danken aan Burt van Marwijk', zegt Nabbout. 'Deze trainer is voor mijn carrière ontzettend belangrijk geweest. Hij heeft me opgepikt, geselecteerd voor de nationale ploeg en ook nog de kans gegeven te spelen. Ik ben hem heel veel dank verschuldigd en wil hem terug betalen voor alles wat hij voor mij heeft gedaan.'
Jackson Irvine dankt zijn Nederlandse opa
Met Jackson Irvine schoof vanochtend een andere speler aan met een eigen historie die teruggaat tot in Nederland en er misschien zelfs wel een vervolg gaat krijgen. Maar daarover straks meer. Irvine noemt zichzelf een blend, een echte Aussie met een vleugje Schots, Maltees én Nederlands bloed. Zijn opa's en oma's komen uit Schotland, maar die van zijn moeders kant hebben roots in Malta en Nederland. 'Daar is mijn ene opa geboren en woont er nog steeds', vertelt Irvine. 'Hij is degene geweest die me altijd heeft gestimuleerd te gaan voetballen, van hem heb ik de liefde voor het spel meegekregen en ik ben blij dat hij me op een WK kan zien spelen. Vandaag is hij ook nog eens jarig, gefeliciteerd opa! Dat maakt het allemaal wel heel bijzonder.'
Jackson Irvine speelde afgelopen seizoen voor Hull City en deed dat niet slecht. Hij scoorde negen keer in het Championship, zodat er interesse is van clubs uit de Premier League. Maar in Hull werkte Irvine samen met de Russische coach Leonid Slutsky, die komend seizoen Vitesse traint. Over zijn toekomst wilde Jackson niks zeggen, wel dat hij hoopt 'dat hij (Slutsky) en ik nog een keer worden verenigd'.
Geïnspireerd door zijn Nederlandse opa volgt Irvine de Australische ploeg sinds die zich onder Guus Hiddink plaatsen voor het WK van 2006 ten koste van Uruguay. 'Ik was bij die wedstrijd', kijkt Irvine terug, 'het was onvergetelijk. Daarna heb ik de ploeg in Duitsland zien spelen tijdens het WK en dat maakt het zo speciaal dat ik nu zelf aanwezig ben op een eindronde. Het is een droom die uitkomt.'
Hij is blij met de 'Orange touch' die Bert van Marwijk en zijn staf toevoegen aan het Australische spel. 'Ik sta op het veld met een legende zoals Mark van Bommel die alles in zijn carrière heeft meegemaakt. Zij proberen ons zo goed mogelijk voor te bereiden op de eerste wedstrijd tegen Frankrijk. Ja, Atlético Madrid is wat dat betreft wel een voorbeeld voor ons, omdat die ploeg altijd zijn eigen spel speelt en het zo iedere tegenstander moeilijk maakt. Atlético hoeft zich nooit aan te passen, ze hebben een antwoord op ieder systeem.'
Jackson gelooft in een stunt van Australië. 'We hebben geen angst', zegt hij, 'die hadden we ook niet tijdens de Confederations Cup vorig jaar, toen we goed voor de dag kwamen. Als je tegen de beste teams ter wereld speelt, moet je niet bang zijn, maar vechten. Dat hebben we altijd gedaan en dat gaan we zaterdag weer doen tegen de Fransen.'
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login