Eerst mislukking, toen droomvlucht: Van Gaal begint aan derde WK-missie
Twee keer eerder moest Louis van Gaal het Nederlands elftal naar een WK leiden. Dat leverde één totale mislukking en één droomvlucht met een bronzen plak als beloning op. De 69-jarige oefenmeester staat nu voor zijn derde WK-missie. Wat wordt het dit keer?
Van Gaal werd eerder vandaag aangesteld als opvolger van Frank de Boer, die eind juni vertrok bij de KNVB na de teleurstellende uitschakeling door Tsjechië in de achtste finales van het EK. En zo begint de ex-trainer van Ajax, Barcelona, AZ, Bayern München en Manchester United aan zijn derde ambtstermijn bij de nationale ploeg. De routinier moet Oranje naar het WK in Qatar leiden: de kwalificatie wordt begin september hervat met wedstrijden tegen Noorwegen, Montenegro en Turkije.
Het is niet alleen voor de derde keer dat Van Gaal het Nederlands elftal onder zijn hoede krijgt, het is ook de derde keer dat hij in aanloop naar een wereldkampioenschap wordt aangesteld. De eerste keer was in augustus 2000, toen hij Frank Rijkaard verving. De op dat moment nog onervaren trainer stapte op nadat hij op het EK in eigen land was uitgeschakeld in de halve finale, door een dramatische penaltyreeks tegen Italië. Van Gaal tekende in juli 2000 (tien dagen na het opstappen van Rijkaard) een contract voor niet minder dan zes jaar, terwijl hij na zijn vertrek bij Barça eigenlijk een sabbatical wilde.
Begin september opende Oranje de WK-kwalificatie vervolgens met een 2-2 thuis tegen Ierland, hetgeen een voorbode bleek voor een regelrecht drama. Zes van de tien duels in de poule werden gewonnen (kleinduimpjes Cyprus, Andorra en Estland werden tweemaal geklopt), maar tegen concurrenten Ierland en Portugal kwam Nederland in vier duels niet verder dan twee remises en twee nederlagen. Op 9 september 2001 verloor Oranje op Lansdowne Road (1-0, doelpunt van Jason McAteer). Het WK was daarmee definitief uit zicht, waarna Van Gaal in november 2001 vertrok. Dat kondigde hij aan op een iconische persconferentie: hij beoordeelde de vaderlandse voetbalmedia daar bijvoorbeeld met 'min-min' (zie hoofdfoto).
Herkansing
In 2012 (toen Bert van Marwijk na een eveneens mislukt EK was vertrokken) kreeg Van Gaal een herkansing. Dit keer ging het een stuk beter. In een kwalificatiepoule met Roemenië, Hongarije, Turkije, Estland en Andorra won Oranje negen van de tien duels, er was één remise. Op het WK zelf maakte Nederland daarna tegen alle verwachtingen in gehakt van de toenmalige regerend wereldkampioen Spanje (5-1). Ook Australië (3-2) en Chili (2-0) werden geklopt, waarna Mexico door een escape in de slotfase (2-1) in de achtste finale aan de kant werd gezet.
Dat gebeurde grotendeels in een 5-3-2-systeem, iets waar ook toen ophef over was. Van Gaal oordeelde echter dat de kwaliteit van de selectie niet geweldig was en besloot een hecht collectief te smeden. Met succes. Een andere legendarische ingreep volgde in de kwartfinale, toen hij tegen Costa Rica keeper Jasper Cillessen kort voor het einde van de verlenging (bij een stand van 0-0) wisselde voor Tim Krul. Laatstgenoemde werd in de penaltyreeks daarna de held, waardoor Oranje zich plaatste voor de halve eindstrijd. Daarin was Argentinië na strafschoppen echter te sterk, maar Van Gaal en co sloten het toernooi af met een 3-0 zege op Brazilië, in de troostfinale. De bronzen plak was veel meer dan waar eenieder vooraf op had gerekend, waardoor het WK 2014 alsnog een groot succes werd.
Sinds het WK van 2014 werkte Van Gaal nog bij één club: Manchester United. Sinds zijn vertrek aldaar in 2016 stond hij nergens meer voor de groep. Hij leek dan ook met pensioen, maar hield de deur voor een terugkeer in het vak altijd op een kiertje. Naar het WK gaan met een land, bijvoorbeeld: dat leek hem wel wat. Nu is het dan toch zover: Van Gaal is terug bij Oranje. Op naar Qatar.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login