Galatasaray: continu borrelende vulkaan aan de Bosporus
Het is een bekend gegeven dat het Turkse voetbal op emotie drijft. Het positivisme gierde dan ook door de gangen van de Türk Telekom Arena na twee opeenvolgende landstitels, een kwartfinaleplaats in de Champions League, enkele nieuwe aankopen en een goede voorbereiding.
Na de verpletterende 6-1 mokerslag in de wedstrijd tegen Real Madrid is alles ineens anders. De afgang in de bovenbouw van het Europese clubvoetbal - het podium waarop de club zo graag wil schitteren - legde de tekortkomingen van de ploeg haarfijn bloot: een broze verdediging, geen samenhang tussen de linies en het ontbreken van een tactisch plan.
Het vertrek van Fatih Terim is op achtergrond al langer voorbereid, maar kwam voor veel supporters als een verrasing. Terim staat te boek als de keizer van het Turkse voetbal en is al ruim veertig jaar verbonden aan de grootmacht uit Istanbul. Eerst als speler, daarna over verschillende periodes als trainer. Status zegt echter weinig aan de oever van de Bosporus. Frank Rijkaard werd in 2009 als halfgod onthaald op het vliegveld, maar vertrok nog geen anderhalf later bij gebrek aan succes. Bij zijn vertrek was het enthousiasme aanmerkelijk minder, om het zachtjes uit de drukken.
Terims dubbelfunctie speelde een belangrijke rol in de uiteindelijke scheiding tussen icoon en club. De hyperambitieuze Ünal Aysal, voorzitter van Galatasaray sinds 2011, was geen voorstander van de duobaan, maar ging onder druk uiteindelijk schoorvoetend akkoord. Na de oorwassing tegen Real Madrid en de al bestaande twijfels is naar een oplossing gezocht. Terim zet zijn werkzaamheden als bondscoach van Turkije voort, terwijl Galatasaray binnenkort een andere aansprekende coach hoopt te contracteren.
De nieuwe man wacht een helse klus. Galatasaray zoekt al sinds het binnenhalen van de UEFA Cup in 2000 de aansluiting met de Europese top. Vooralsnog stranden die pogingen telkens jammerlijk. Niet alleen Rijkaard, maar ook Eric Gerets, Gheorghe Hagi en Michael Skibbe stuitten op de limieten van de Turkse voetballers.
Qua infrastructuur hoeft Galatasaray weinig onder te doen voor de andere Champions League-deelnemers. De Türk Telekom Arena is een van de sfeervolste en meest moderne stadions in de wereld, terwijl het volledig afgeschermde trainingcomplex in een buitenwijk van Istanbul de vedettes van de club alle luxe en comfort biedt. De focus moet echter naar het veld.
De prestaties blijven te vaak achter bij de grandeur die de club naar buiten toe uitstraalt. Het huidige elftal heeft een trainer nodig die de poppetjes tactisch goed neerzet. Terim heeft weliswaar zijn reputatie mee, maar vooral de Europese topspelers in de selectie verbaasden zich over de trainingsmethodes en gebrek aan tactische finesses.