Heerlijk avondje voor Oranje: Spelen nog mogelijk na krankzinnig slot

Beerensteyn scoort, maar Engeland leidt
Jonker had een paar spelers van wie de inzetbaarheid onzeker was, maar de meeste stoplichten sprongen net op tijd op groen: Sherida Spitse, Victoria Pelova en Danielle van de Donk waren op tijd fit. In een goedgevuld Koning Willem II Stadion koos Oranje de aanval. Damaris en Esmee Brugts namen het Belgische doel onder vuur.

De Red Flames hadden óók nog kans om in de race te blijven voor de Spelen, dat detail werd in de bespiegelingen vooraf al weinig belicht en ook de speelsters zelf hadden er weinig geloof in, zo leek het. De goal van Engeland na een kwartier spelen had die mogelijkheid ook wel gereduceerd tot weinig meer dan een theoretische kans.

Na een half uur was het raak voor Nederland: Lineth Beerensteyn bekroonde haar honderdste interland met de cruciale openingstreffer, en op dat moment zag de wereld er mooi uit voor de ploeg van Jonker. Het venijn zat hem in de staart van de eerste helft. Lauren James scoorde twee keer in twee minuten, een goal van Beth Mead op slag van rust maakte dat Engeland bij rust boven Nederland stond.

Nieuwe hoop
In de tweede helft kreeg Nederland meteen nog meer slecht nieuws vanaf Hampden Park: Fran Kirby had de Lionesses op 0-5 geschoten, het weerwerk van de Schotten tegen hun erfvijand was wel erg pover. Nederland deed het enige wat het vanavond kon doen: het zocht onverdroten de aanval. De spanning keerde zelfs nog terug met het tweede doelpunt van Beerensteyn. Nog altijd leidden de Engelsen, nu nog maar één goal.

De Belgische ploeg wist dat het, gezien de toestand in Glasgow, geen aanspraak meer maakte op de koppositie, maar kwam er een rode loper? Nee, verre van. De ploeg bleef weerwerk bieden, Jonker counterde met het inbrengen van Vivianne Miedema. Het was Jill Roord die met een volley het doel onder vuur nam, haar poging was nét niet zuiver. Aan de overkant liet Oranje steekjes vallen: Tessa Wullaert kreeg een grote kans op de aansluitingstreffer, Daphne van Domselaar stond pal en voorkwam dat onheil.

Omdat de Engelse productie was opgedroogd, bleef het ongemeen spannend in Tilburg. Een kleine tien minuten voor tijd was de grootste kans op 3-0 voor Miedema, die zich langs drie Belgen wurmde, maar oog in oog met keeper Nicky Evrard niet kon scoren. Jonker bracht de ene na de andere aanvaller voor een slotoffensief dat deed denken aan de mislukte kampioenswedstrijd van Ajax in 2007, ook in Tilburg.

Van de hemel naar de hel... en terug
Niemand die er op die smoorhete aprildag bij was had het voor mogelijk gehouden, maar de ontknoping werd zestien jaar later in de vrieskou nóg een stuk gekker. Na klungelig verdedigen kreeg Damaris de bevrijdende 3-0 op een presenteerblaadje aangeboden, waarna zich een golf van volledige euforie meester maakte van het stadion.

Van de hemel naar de hel: nog voor de Belgen konden aftrappen, sijpelde ineens het nieuws door dat de Engelsen er nog een zesde doelpunt hadden bijgemaakt. De tennisuitslag in Glasgow gooide koud water op de euforie: een koude douche op een koude avond? Nee, op deze Pakjesavond werd het nóg gekker. Terwijl het in Schotland klaar was, trok Oranje nog één keer naar voren.

Damaris scoorde, nu kon er niets meer gebeuren omdat de wedstrijd van Engeland al klaar was en omdat Stéphanie Frappart affloot. Eén van de meest zenuwslopende avonden in de geschiedenis van het Nederlandse vrouwenvoetbal kende een Hitchcock-achtige climax. De avond eindigde met Engelse tranen, Oranje gaat naar de Final Four. Parijs is nog ver, maar na vanavond wel nog steeds in beeld.

• Meer over

• Nederland Vrouwen
• Schotland Vrouwen
• Engeland Vrouwen
• België Vrouwen
• Nederland Vrouwen - België Vrouwen (4-0)
• Schotland Vrouwen - Engeland Vrouwen (0-6)