Het Brazilië van de Balkan op weg naar het onbereikbaar geachte doel

In september 2016 trad Kosovo officieel toe tot de internationale voetbalfamilie. De erkenning van de FIFA en de UEFA was een bevestiging van de onafhankelijkheid, die acht jaar eerder was verkregen. Het zich losmaken van Servië ging allerminst gepaard met instemming van alle partijen. Servië ageert tot op de dag van vandaag ertegen en heeft Kosovo niet erkend als onafhankelijk land. Onder anderen Spanje en Griekenland hebben die stap ook (nog) niet gezet.

In dat licht is het voetbalteam van Kosovo een welkome bron van trots. Dinsdagavond kan het eerste duel met een vooraanstaande voetballand - Engeland – het Kosovaarse gevoel van de eigen identiteit en onafhankelijkheid verder versterken. Het kan meer erkenning opleveren voor het nog jonge land.

Drie jaar geleden maakte het resultaat van het eerste optreden onder de FIFA-vlag het historische feest alleen maar mooier. Het 1-1 gelijkspel bij Finland kreeg wat successen binnen de lijnen betreft geen vervolg. Negen nederlagen volgden en maakte de nieuwe loot aan de voetbalboom tot een kleine natie zonder perspectieven op een optreden op een eindtoernooi.

Inmiddels is die droom toch tot leven gekomen. De successen in de laagste divisie van Nations League hebben Kosovo zelfs een achterdeur opgeleverd in de jacht op een EK-ticket, dat ook via de reguliere kwalificatieweg kan worden bemachtigd.

Het kleine voetballand is namelijk bezig aan een opmerkelijke reeks van vijftien duels op rij zonder nederlaag. De zeges op Bulgarije en Tsjechië hebben Kosovo inmiddels favoriet gemaakt voor een van de twee beschikbare EK-tickets.

De huidige internationals zijn bijna allemaal buiten Kosovo opgegroeid, maar beseffen dat ze voor meer spelen dan alleen het succes op het veld. Ook Milot Rashica kent de geschiedenis van zijn land. Hij vluchtte nog voor zijn tweede verjaardag voor de oorlog in eigen land. 'Ik weet dat het zwaar klinkt, maar zelf heb ik geen moeilijke jeugd gehad’, vertelde hij in januari 2018 in VI. 'Ik kon voetballen. En nu is de oorlog voorbij. Voor mijn ouders was het niet altijd even makkelijk maar ze hebben mij een goede jeugd gegeven. Ik kan voetballend veel terugdoen. Ook financieel.'

In sportief opzicht kan hij deze week zijn land niet dienen. De aanvaller van Werder Bremen, dat hem in januari 2018 overnam van Vitesse, ontbreekt deze interlandperiode bij Kosovo vanwege blessureleed. Hij zal ongetwijfeld aan de buis gekluisterd zitten om te zien hoe zijn land zich toont tegen Engeland, zoals ook voormalig Heerenveen-aanvaller Arber Zeneli geblesseerd moet toekijken bij de grootste wedstrijd tot nu toe voor het Brazilië van de Balkan.

Die bijnaam dankt de nationale ploeg van Kosovo aan het aanvallende spel dat de jeugdige ploeg speelt. Het jeugdige elan van een nog jonge natie die strijdt voor erkenning. Een EK-ticket kan Kosovo verder op die weg helpen. Stadium St Mary's is het volgende station op weg naar de bestemming die in 2016 voor onbereikbaar werd gehouden. En op de weg naar erkenning.

In januari 2018 deed Rashica zijn verhaal, van een Etnische Albanees uit Kosovo die al voetballend het verschil wil maken.

• Meer over

• Kosovo Vrouwen