Iedereen gunt Van Bronckhorst een mooi afscheid
Zondag speelt Giovanni van Bronckhorst (35) met Oranje de WK-finale tegen Spanje, het allerlaatste duel van zijn rijke loopbaan. Het behalen van de wereldtitel zou een ongekend afscheid zijn. Een portret.
Giovanni van Bronckhorst was als jeugdspeler van Feyenoord samen met Bob Petta de trots van de opleiding. Het was Ronald Koeman die voor de jongeling in het seizoen 1995/96 al een fraaie carrière voorzag. 'Ik moet me wel heel erg vergissen wil Giovanni geen grote speler worden', zei hij als ervaren teamgenoot in De Kuip.
De linksbenige speler was toen nog maar twintig jaar en bezig aan zijn tweede seizoen in de Feyenoord-selectie. Van Bronckhorst debuteerde in het seizoen 1993/94 voor Feyenoord, maar ging een jaar op huurbasis voor RKC Waalwijk spelen om fysiek te rijpen.
Het was tekenend voor de instelling van Van Bronckhorst dat hij zijn club verliet. Eenmaal teruggekeerd kreeg hij van de toenmalige coach Willem van Hanegem meteen een plaats links op het middenveld. Na het ontslag van Van Hanegem stelde zijn opvolger Arie Haan Van Bronckhorst tijdelijk als linksback op.
Feyenoord bereikte in 1996 de halve finale van de Europa Cup voor bekerwinnaars, die verloren ging tegen Rapid Wien. Van Bronckhorst was een vaste waarde in het elftal en zou tot aan zijn vertrek in de zomer van 1998, hij verkaste voor 18 miljoen gulden naar Glasgow Rangers, steeds belangrijker worden. Het was zuur dat Gio als bij Feyenoord opgegroeide voetballer de titel van 1999 misliep, die onder leiding van coach Leo Beenhakker werd behaald. Maar Van Bronckhorst zou in het buitenland prijzen winnen die voor zijn voormalige teamgenoten niet waren weggelegd.
Met Glasgow Rangers won hij onder meer twee Schotse titels. Van Bronckhorst was een gewaardeerde speler, die in 2001 met een transfer naar Arsenal beloond werd. Hij profiteerde van zijn transfervrije status. In Engeland kwam hij tot een titel, een beker en 41 duels in de Premier League. Van Bronckhorst was niet altijd basisklant, maar Frank Rijkaard, destijds coach van Barcelona, zag in de balvaste voetballer de linksachter die in het hogeschoolvoetbal over Ronaldinho moest heengaan.
Ook in Oranje was hij inmiddels de vaste linkback. Na het afzwaaien van Arthur Numan en Winston Bogarde als international nam Van Bronckhorst de positie in en zou er niet meer weggaan.
Van Bronckhorst paste zich vanaf 2003 snel aan in Camp Nou. Hij won twee titels en veroverde in 2006 de Champions League door Arsenal in de finale met 2-1 te verslaan. In 2007 gaf hij gehoor aan de roep van zijn grote liefde Feyenoord (foto), dat hem als sleutelspeler zag in de nieuwbouw die onder coach Bert van Marwijk moest plaatsvinden.
Feyenoord won de beker in 2008, maar stelde teleur met de zesde plaats in de competitie. Van Bronckhorst zelf haalde in De Kuip vrijwel altijd een goed niveau. Op het EK in 2008 speelde hij tegen Italië (3-0) zijn beste interland. Van Bronckhorst speelt tijdens de WK-finale in Johannesburg zijn 106de interland. Hij nam deel aan het WK 1998, EK 2000, EK 2004, WK 2006, EK 2008 en WK 2010.
Afgelopen jaargang besloot Van Bronckhorst zijn clubloopbaan. Zondag speelt hij zijn laatste wedstrijd: de WK-finale. In de halve finale tegen Uruguay was hij met een prachtig diagonaal schot verantwoordelijk voor de openingstreffer, een doelpunt dat bij hemzelf veel losmaakte (foto geheel boven) en iedereen hem gunde.
Want wat naast zijn fraaie erelijst ook altijd opviel in de commentaren van collega's en coaches: Van Bronckhorst was een alom gerespecteerd voeballer die veel goodwill had . Zondag, tegen Spanje, komt hij een aantal vrienden uit Barcelona tegen. (Gerrit-Jan van Heemst)