'Ik speel in Vietnam elke week voor twintigduizend man'

Van Bakel speelde in Nederland voor Helmond Sport, toen trainer Ruud Brood (momenteel trainer RKC Waalwijk) in 2004 veel nieuwe spelers aantrok. Door gebrek aan vertrouwen stopte de verdediger bij de Jupiler League-club en ging aan de slag bij VV Dijkse Boys. Drie keer werd hij kampioen met de club maar na financiële problemen verdween die ploeg uit de Topklasse.

Daarna was de fysiek sterke verdediger klaar met het voetbal. Dat hij nog geen jaar later tienduizend kilometer verderop voor een Vietnamese subtopper uitkomt, komt mede dankzij Gökhan Balsi (ex-MVV) en zaakwaarnemer Frank van Eijs.

'Die belde mij op en bood me een stageperiode aan', vertelt Van Bakel tegen Voetbal International. 'Ik had grote twijfels, aangezien het aan de andere kant van de wereld is. Ik besloot het niet te doen en toen ik het eigenlijk al uit m'n hoofd had gezet liep ik langs een reisbureau. Daar heb ik vervolgens heel impulsief een ticket geboekt.'

Eenmaal aangekomen in Azië valt het Van Bakel tegen. 'De concurrentie op de stage was groot. Er waren veel buitenlandse spelers. Veel speelden in de Serie B en de hoogste competities in Scandinavië. Bij Dijkse Boys was het voor mij meer uitgaan dan voetballen.'

'De eerste club die zich aanbood zorgde voor grote twijfel', vervolgt Van Bakel. 'Geen fatsoenlijk huis, een lege, vieze kamer, met slechts een dun matras en dode beesten op de grond. Toen zonk de moed me in de schoenen. Waar ben ik aan begonnen?, dacht ik toen.'

Na te hebben besloten om huiswaarts te keren en de hele impuls als een leuke ervaring te zien, zocht Van Bakel de kroeg op met Jayson Trommel. De voormalig speler van onder meer Sparta en Cambuur Leeuwarden was ook in Vietnam voor een stage, maar had evenals Van Bakel slechte ervaringen.

'Toen kreeg ik een sms van Frank van Eijs: 9 uur trainen. In eerste instantie dacht ik bekijk 't maar. Toch ben ik uiteindelijk naar de stagetraining gegaan en kreeg ik een contract van Binh Duong aangeboden. Ik tekende voor anderhalf jaar met een optie tot verlengen. Toen begon het echt. In het begin was het zo wennen. Al die Vietnamezen zijn 1,60 maar ze mogen allemaal drie buitenlandse spelers contracteren. Daardoor stond ik elke week tegenover een Afrikaan of Braziliaan die gemakkelijk voor de deur van een discotheek kan staan.'

De professionaliteit van het Vietnamese voetbal laat dan ook het nodige te wensen over. 'Er is totaal geen structuur. Communicatie is ook erg slecht. Het komt regelmatig voor dat ik bij het verkeerde veld sta, of dat ik met mijn rode tenue aan kom zetten terwijl we die dag in het blauw spelen.'

'Toch speel ik hier iedere week voor twintigduizend man', compenseert de verdediger de eerder genoemde minpunten. 'Het zijn liefhebbers van de sport, maar niet zo zeer van de club. Met Helmond Sport zag ik 's avonds een samenvatting van twee minuten. Hier wordt elke wedstrijd live uitgezonden. Als je verliest, wordt het de buitenlanders aangerekend. Op hen rust het vertrouwen, zij moeten de wedstrijd redden. Medespelers zijn ook erg jaloers op ons.' Binh Duong staat momenteel op de zesde positie in de V-League.

De vraag die menigeen zal stellen aan een jongen van 27 die de overstap van Nederland naar Vietnam maakt om te gaan voetballen zal over het financiële plaatje gaan. Iets waar Van Bakel zich allerminst zorgen over maakt. 'Ik verdien hier voor Nederlandse begrippen bovengemiddeld. Daarbij gaat het salaris na een jaar omhoog. Je stijgt in de hiërarchie. Leandro, een Braziliaan, zit hier nu zeven jaar en verdient twintigduizend euro per maand.'

Nu Van Bakel is gesetteld in het zuiden van Vietnam geniet hij met volle teugen. 'Ik heb nog geen moment spijt gehad. Soms mis ik de kleine dingen die ik in Nederland deed wel. Even Playstationen met je vrienden bijvoorbeeld. En mijn vrienden weten nauwelijks wat ik hier allemaal meemaak, dat is jammer.'

'Het is een groot gekkenhuis, maar hier ben ik een profspeler geworden. Bij Helmond Sport lette ik niet op het eten, ging ik stappen. Dit begon als een avontuur maar door de loodzware trainingen, twee keer per dag, heb ik meer discipline gekregen', besluit hij. (Joost Hofman) Foto: VI Images