In naam van Oranje: 'Steek' schittert in Romeinse lente

data-height="125" data-width="397" data-align="center" data-caption="" src="http://www.vi.nl/upload/ae84ac45-7de9-4813-be9d-d6174c2704af_image2963686156749065162.jpg" /> Niets is zo veranderlijk als het leven van een voetballer. In dit geval een keeper. Eind januari leek de loopbaan van Maarten Stekelenburg in een ernstige impasse beland. Hij zat zich bij AS Roma te verbijten op de bank onder de toenmalige trainer Zdenek Zeman. Een vlucht naar Fulham, waar Martin Jol hem een betere toekomst zou schenken, ging op het laatste moment niet door. De immer chaotische Italianen wilden hem tóch niet kwijt. Maar de Haarlemmer stond al verwachtingsvol met zijn koffers op het vliegveld in Londen.

Daarna ging het sneller dan in een filmscenario. Trainer ontslagen, blooper concurrent Mauro Goicoechea tegen Cagliari, Stekelenburg terug onder de lat én in een glansrol. Zoals tijdens de gewonnen wedstrijd tegen Juventus (1-0). Maar ook afgelopen zondag in het duel met Genoa, dat Roma met 3-1 won, oogstte hij applaus van publiek en trainer Aurelio Andreazzoli.

Het leven lacht Stekelenburg weer toe. La dolce vita is mooier dan ooit. En wellicht ligt een terugkeer in Oranje in het verschiet. Tim Krul, die er tot nog toe het beste opstond bij bondscoach Louis van Gaal, vertoeft immers een maandje in de lappenmand. Op 22 en 26 maart komt Oranje weer in actie tegen respectievelijk Estland en Roemenië. Veel wordt deze week duidelijk als de bondscoach zijn voorlopige selectie bekend maakt.

'Ik vind Stekelenburg in potentie misschien wel de beste Nederlandse keeper, maar dat heeft hij al een tijd niet laten zien. Als je niet speelt word je niet geselecteerd', verklaarde Van Gaal begin februari zijn beslissing om de voormalige Ajax-doelman buiten de selectie te laten.

Dit ten faveure van Krul, Kenneth Vermeer en Michel Vorm. De laatste steelt bij Swansea City eveneens de show, dus Stekelenburg moet niet denken dat een terugkeer bij het Oranje-keurkorps ook per definitie een basisplaats inhoudt. Overigens lijkt het doel van het Nederlands elftal sinds Stekelenburg uit de gratie raakte steeds meer een duiventil te worden.

De voormalige Ajax-keeper hoeft bij zijn werkgever in elk geval niet meer te wanhopen. Het is weer lekker flaneren op de Piazza della Rotonda voor het Pantheon, zeker als straks de terrasjes uitpuilen in de lentezon. Stadio Olimpico was een sombere steenklomp, maar lijkt ineens een imponerende voetbaltempel aan de Tiber.

De monumentale stad schittert in de ontluikende primavera. Sowieso altijd beter toch, dan het druilerige weer van Londen?

Een keeper die faalt wordt genadeloos aangepakt in Italië. Het is geen Nederland waar Kristoffer Nordfeldt (SC Heerenveen) onbesproken een blundertje kan maken. Edwin van der Sar weet er alles van. Hij werd in zijn Juventus-tijd door de media belachelijk gemaakt om zijn grote oren, afgeschilderd als de man met boter aan zijn handen. Toen de Oude Dame vedette Gianluigi Buffon binnenhaalde, wist hij dat hij beter kon opkrassen. Met hem is het via een omweg alsnog goedgekomen. Het zou knap zijn als Stekelenburg het wél redt in Italië. De Hollandse stijl van keepen wordt er lang niet overal gewaardeerd. Meevoetballen moet je aan de granieten verdedigers overlaten. Al is het Italiaanse voetbal door de jaren heen wel aanvallender geworden.

Dat Stekelenburg kwaliteiten heeft staat buiten kijf. Het is onlogisch dat de doelman die in 2010 met Oranje de WK-finale haalde, niet meer tot de absolute top zou kunnen behoren. Maar elke voetballer heeft vertrouwen nodig en een doelman, die altijd eerder wordt beoordeeld op zijn fouten dan op zijn reddingen, al helemaal. Andreazzoli laat geen moment onbenut om zijn keeper op een voetstuk te plaatsen.

Stekelenburg heeft bovendien geleerd terug te vechten. Bij Ajax moest hij onder trainer Marco van Basten na een blessure wijken voor Kenneth Vermeer. Op maandag verdedigde hij vervolgens voor enkele honderden toeschouwers maandenlang het doel van de beloften. Bondscoach Bert van Marwijk bleef in hem geloven en uiteindelijk wachtte de beloning in Zuid-Afrika waar 'Steek' zich ontpopte als een van de beste keepers van het toernooi. Met dank ook aan (club)trainer Martin Jol die de rangorde bij Ajax weer herstelde in het voordeel van Stekelenburg.

De 1.97 meter lange sluitpost is qua karakter de nuchterheid zelve. Spectaculaire uitspraken hoef je uit zijn mond niet te verwachten. Op de vraag of hij dacht baat te hebben bij een sportpsycholoog antwoordde hij eens: 'Dat heb ik niet nodig. Als ik ergens mee zit, heb ik mijn vrouw. Zij is voor mij de beste sportpsycholoog.'

Ook de voorgangers van de dertigjarige Stekelenburg in Oranje waren gedisciplineerd en hielden er geen uitbundig leven op na. Van der Sar was in het begin van zijn loopbaan een grijze muis. Een kwelling voor elke journalist om hem te interviewen.

Hans van Breukelen ging zelden aan de zwier. Hij bleef bijvoorbeeld als enige achter op zijn kamer in een verlaten hotel, toen het Nederlands elftal in 1991 in Thessaloniki na een zege op de Grieken in een afgehuurde discotheek de kwalificatie voor het EK uitgebreid vierde.

Frans de Munck stond in de jaren vijftig wel bekend om zijn flamboyante levensstijl. De Zwarte Panter was een rokkenjager, praatte in het trainingskamp van het Nederlands elftal volgens de overlevering alleen maar over maatkostuums en vrouwen. Elke uitwedstrijd van Oranje greep hij aan om naar de kapper te gaan. De Munck was bij zijn medespelers ook berucht om zijn krenterigheid. 'Het enige wat Frans weggeeft is een corner', zei tijdgenoot Cor van der Hart over de legendarische doelman.

Maar als Stekelenburg zich ook in dit rijtje illustere namen wil scharen, zal hij ondanks 54 caps zijn interlandloopbaan weer langdurig moeten oppakken. En dat is nog steeds zijn grote doel.

Alle gebruikte foto's op VI.nl zijn afkomstig van VI Images.