Italië is een vechtmachine zonder zwakke schakels
Italië heeft ten koste van titelverdediger Spanje de kwartfinale van het EK in Frankrijk bereikt. Namens VI analyseert Freek Jansen het duel.
Achtste finale
27 juni 2016
Stade de France, Saint-Denis
Arrigo Sacchi liet tijdens zijn glorieuze periode bij AC Milan zijn spelers geregeld trainen met touwen om het middel en tussen elkaar. Zij zaten op die manier aan elkaar verbonden met als doel om de tactiek in de ploeg te slijpen. Het was de basis van een vechtmachine, die ook nog eens voetballend superieur was.
Het spel van Italië tegen Spanje doet terugdenken aan die aanpak. La Squadra Azzurra is een complementaire eenheid geworden, waarin de hand van de trainer zichtbaar is. Het 3-5-2-systeem zit tot in de details verankerd in het lichaam van de spelers, die individueel en als ploeg precies weten wat hen op elk moment te doen staat.
Spanje wist zich geen raad met de aanpak van de Italianen, die als hecht blok over het veld bewogen. Bij balverlies waren de onderlinge afstanden voortdurend in evenwicht, zodat de ruimtes klein werden gehouden en Spanje maar niet in staat was het geliefde positiespel te etaleren. Daarbij werd zichtbaar dat het ontregelen van Spanje niets te maken had met een verdedigende tactiek. Met regelmaat zette Italië de tegenstander al in een vroeg stadium vast, waarbij alle linies kort op elkaar mee bewogen.
De automatismen en patronen zijn niet alleen bij balverlies en in de omschakeling, maar ook in balbezit zeer verfijnd zichtbaar. Daarbij heeft het verdedigende blok het vermogen om de bal in de eerste fase kort rond te laten gaan, om de tegenstander te lokken, en vervolgens op het juiste moment de diepte te zoeken. Op het eerste oog lijken het blinde ballen naar voren, maar niets is minder waar.
Graziano Pellè weet als geen ander dat hij tijdens de opbouw van zijn verdedigers bij de les moet zijn. Een bal naar de zijkant betekent dat niet veel later een dieptepass op hem volgt. Het was een zeer succesvolle remedie tegen de Spanjaarden, waarbij Pellè direct spelers onder zich zag komen. Gevolg was dat Italië kon doorvoetballen en veelvuldig gevaar kon stichten.
Het leverde de grote ontmanteling van Spanje op. Na rust koos Italië ervoor niet langer meer ver van het eigen doel af door te dekken. Toch raakte de ploeg geen moment in paniek. Met Conte als begenadigd veldheer luidkeels langs de lijn werd helemaal niets aan het toeval overgelaten. Het resultaat was een dikverdiende 2-0 zege en de status van een onuitputtelijke vechtmachine, waarin elk schakeltje op een maximale manier rendeert.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login