Leroy George heeft nooit getwijfeld aan zichzelf
Voetbal International kiest na elke speelronde in de Eredivisie de Speler van de Week. Tijdens de tweede speelronde was dat NEC-aanvaller Leroy George.
Eerst was er vorige week de entree van Patrick Kluivert die van NEC wereldnieuws maakte. De gewezen wondermidvoor beleefde in Nijmegen zijn eerste dagen als assistent van Wiljan Vloet. En afgelopen zondag beleefde NEC het wonder van de zestien, want het scoorde vijf keer bij Willem II en werd wereldnieuws in Nederland.
Samen met kampioenskandidaat PSV heeft de club zes punten uit de eerste twee competitieduels. Met de fantasie van kort door de bocht kun je stellen: Kluivert maakt NEC binnen drie dagen spits. De weelde straalde na afloop vooral af op Leroy George, die tegen Willem II de ene na de andere assist had afgeleverd.
In de 18e minuut scheerde George langs de rechterflank, legde de bal vlak voor de achterlijn terug op Lasse Schöne die met een droge knal de 1-1 maakte. Tien minuten na rust leidde George met een pass vanaf links de strafschop in waaruit Björn Vleminckx de 2-3 maakte en een klein kwartier later liet George een gevoelvolle voorzet uit de linkerwreef dwarrelen die door Bas Sibum binnen werd gevolleerd: 2-4.
De kijkers van Eredivisie Live benoemden Leroy George tot Man van de Wedstrijd. Het mannetje van de televisie overhandigde hem een fles champagne. George keek onwennig, mompelde dat hij geen echte liefhebber is en dat de fles naar zijn ouders gaat. Die kunnen wel wat zoete bubbels gebruiken na alle gal die over hun zoon is uitgegooid.
Want Leroy George; dat is opkomst en ondergang in Nieuw Galgenwaard. Ooit gold de Amsterdammer in Utrecht als een grote belofte en als het troetelkind van toenmalig trainer Willem van Hanegem.
In het seizoen 2007/08 beleefde de toen 20-jarige George een stormachtig eerste jaar in het eerste elftal van FC Utrecht. Hij flitste langs de zijlijnen en zijn acties leverden in 33 wedstrijden zeven goals en negen assists op. 'Een prima ventje', minnekoosde Van Hanegem geregeld. 
Bestendigheid bleef echter uit. In zijn tweede seizoen maakte George in dertig competitieduels geen enkele goal, verloor zijn vorm en soms ook zijn hoofd. Volgens de aanvaller zelf kwam hij minder uit de verf omdat aanspeelpunt Robin Nelisse was vertrokken. Volgens directe betrokkenen deugde zijn mentaliteit niet.
De conflicten stapelden zich op. In november 2008 werd George van de training gestuurd omdat Van Hanegem zich ergerde. 'Het houdt een keer op. Hij liep erbij als iemand van mijn leeftijd', fileerde de toen 64-jarige trainer.
Tien maanden later stuurde ook Ton du Chatinier George naar het Beloftenelftal omdat de spits het rondjeslopen sjokkend had uitgevoerd. Later sprak technisch directeur Foeke Booy van een laatste wake up call. 'Want we kunnen niet met z’n allen wachten tot Leroy gaat leven als een echte prof.'
Afgelopen zomer bleek FC Utrecht uitgewacht, Leroy George mocht transfervrij vertrekken. Hij vond onderdak bij NEC dat hem maar voor één seizoen heeft gecontracteerd, maar een optie heeft voor nog twee jaren. Na het rampseizoen bij FC Utrecht met één basisplaats en slechts 178 speelminuten is George nu blij. 'Ik heb bij FC Utrecht een rottijd gehad', zei hij na zijn entree in Nijmegen.
'Dat is deels mijn verantwoordelijkheid, maar FC Utrecht heeft ook een voorname rol gespeeld. De verhalen die soms naar buiten werden gebracht, kwamen niet overeen met de werkelijke situatie. Gevolg was wel dat ik voor andere clubs een stempel kreeg. NEC keek gelukkig verder. Ik heb nooit getwijfeld aan mijn kwaliteit, maar moet het nu laten zien.'
Peter Wekking