Liverpool is klaar om het onmogelijke te presteren

Cardiff City-uit. Het is zondagmiddag de eerste afspraak met de geschiedenis. Liverpool moet winnen, wat Manchester City zaterdagmiddag ook doet tegen Tottenham Hotspur. Winnen en er is weer een cruciale horde genomen.

Daarna Huddersfield Town-thuis. Maar daar mag je eigenlijk nog niet aan denken. Cardiff City moet verslagen worden. De rest is onbelangrijk. Blocken de buitenwereld. Alleen maar willen winnen van Cardiff City. Dat is het enige waar je echt invloed op hebt. De rest is nog toekomst.

De titelrace in Engeland is een uitputtingsslag zoals zelden gezien. Tel je twaalf punten op bij het totaal dat Liverpool al heeft, kom je uit op 97 punten. Dat is een bijna perfecte score. Ongekend is het om 97 punten te pakken in een competitie waar zelfs de degradatiekandidaten aan het begin van het seizoen meer dan honderd miljoen euro uitgeven aan nieuwe, veelbelovende spelers. Zo'n puntenaantal is een titel waard. Toch hoeft het niet voldoende te zijn. Manchester City kan op 98 punten eindigen. Heb je dan eigenlijk gefaald wanneer je tweede wordt? Ik denk het niet, maar dat neemt niet weg dat je kampioen kunt worden, moet worden, moet willen worden.

Een verrassing is het niet dat het in de Premier League is uitgedraaid op de titelrace die we nu zien. Manchester City heeft de grens afgelopen seizoen met 100 punten zo belachelijk hoog gelegd dat elke manager met titelaspiraties wist wat hem te doen stond: iets in de buurt van honderd punten halen. In elke competitie waarin Pep Guardiola actief is, worden de grenzen opgerekt. José Mourinho haalde in 2012 met Real Madrid 100 punten en bleef zo Barcelona voor. In de Bundesliga was niemand opgewassen tegen de dominantie van Peps Bayern München.

Liverpool heeft in 2018/19 met Jürgen Klopp een modus gevonden om weerstand te bieden aan de verstikking van City. Dit seizoen werd begin januari alleen uit bij Manchester City een competitiewedstrijd verloren. Liverpool kreeg pas twee keer meer dan één doelpunt tegen in een Premier League-duel. Toch kan dat straks zomaar niet voldoende blijken.

Dit Liverpool verdient het om met een tastbare prijs de boeken in te gaan. Het is de vrucht van een aantal jaar hard werken op het trainingsveld, spelers overtuigen dingen te doen die zij van nature geneigd zijn niet te doen. Van goed inkopen ook. Alisson Becker en Virgil van Dijk bleken de laatste ontbrekende puzzelstukjes in de jacht op het eerste kampioenschap in 29 jaar.

De samenwerking tussen Van Dijk en Joël Matip loopt steeds beter en natuurlijker, ze zijn met z'n tweeën als één gaan denken. De backs, Andy Robertson en Trent Alexander-Arnold zorgen voor diepte, voor druk op de bal en zetten de trainer van de tegenstander voor het blok. Mee of niet mee? Het middenveld is tactisch intelligenter geworden, kalmer in balbezit ook en biedt loopvermogen, verdedigende stabiliteit en opofferingsgezindheid. Het is een middenveld zonder gezicht omdat iedereen voor de ploeg werkt. En als er dan eens iemand uit de toont valt, zoals Jordan Henderson die een paar weken geleden zijn trainer de hand niet wilde schudden omdat hij naar de kant werd gehaald, wordt dat op een goede manier opgelost. Het was namelijk Henderson die onlangs als invaller met een assist en goal het duel met Southampton kantelde. En met wie vierde hij dat na afloop als eerst? Met Jürgen Klopp. Zo lijkt alles in elkaar te passen en te vallen.

Roadrunners
Dan hebben we het nog niet eens gehad over de aanval. De roadrunners voorin die tot dusverre goed zijn voor negentien, achttien en twaalf doelpunten in de Premier League. Plus vijftien assists.

Wat leggen zij veel meters af voor het elftal! Ik ben er inmiddels van overtuigd dat Sadio Mané na elke wedstrijd twee dagen aan een oplaadpaal vastzit om nieuwe energie te tanken. Kijk ook naar Roberto Firmino die zich slim uit de spits laat zakken en er met zijn balvastheid en techniek voor zorgt dat Liverpool kan blijven voetballen en een mannetje extra heeft in het drukke middengebied. En niet te vergeten Liverpools Egyptische koning die voor elke tegenstander een plaag is omdat hij hongerig is naar de goal en zijn tegenstanders zowel mentaal als fysiek pijnigt omdat hij ze geen seconde met rust laat.

Liverpool is een ploeg waar de hand van de coach duidelijk zichtbaar is. Het spelplezier, de zin in voetbal en de aanvalslust knallen ervan af. Iedereen is ervan doordrongen dat je zelf dat metertje extra moet geven om aan het einde van de rit met een beker omhoog te kunnen staan. Liverpool is daarom een ploeg die je twee keer of drie keer voorbij moet voordat je er van hebt gewonnen. Het is de enige manier om het onmogelijke te presteren. Namelijk over 38 duels de betere zijn van Manchester City.

• Meer over

• Liverpool
• Premier League 2018/2019
• Cardiff City - Liverpool (0-2)