McClaren ten onder aan zelf gecreëerde verwachtingen
In de geschiedenis van FC Twente is Steve McClaren verzekerd van een prominente plaats. Het tweede hoofdstuk van An Englishman in Enschede is echter een jammerlijk vervolg op het eerste succesverhaal.
Op 6 januari 2012 maakt hij lachend zijn rentree in Enschede als opvolger van de ontslagen Co Adriaanse. 'Het was een gemakkelijke beslissing', zegt McClaren dan. 'Risico loop je altijd. Maar we kennen elkaar goed en weten ook heel goed waar we heen willen.'
Ruim een jaar later is er geen ruimte meer voor een lach. Een aanhoudende reeks van teleurstellingen qua resultaten én vertoond spel hebben de relatie tussen club en trainer te zeer beschadigd. Een afscheid is onontkoombaar, zo concludeert McClaren zelf na een onderhoud met de clubleiding waarin geen garanties konden worden gegeven.
'Ik wilde zekerheid hebben over mijn positie nu en in de toekomst. Na de nodige discussie en overwegingen heb ik die niet gekregen. In het belang van de club is het beter dat ik vertrek. De club is groter dan welk individu ook. FC Twente zit ook te diep in mijn hart om de ontwikkeling van de club in de weg te zitten.'
De warme gevoelens dateren van de eerste periode in Enschedese dienst. De komst van McClaren in 2008 gaat gepaard met de nodige scepsis. Wat moet FC Twente met die gewezen Engelse bondscoach die in eigen land wordt verketterd vanwege het mislopen van het EK in 2008? 
Maar bij het afscheid twee jaar later – McClaren laat zich verleiden door VfL Wolfsburg - is de twijfel verdwenen. Hij heeft het ogenschijnlijk onwaarschijnlijke gepresteerd. Hij kneedt een selectie met grote persoonlijkheden als Theo Janssen, Kenneth Perez en Blaise N'Kufo tot een eenheid, met de eerste landstitel als de ultieme beloning.
'Vorig jaar werden we tweede en de regionale krant gaf een boek uit. De titel was It's a miracle. Dit is dus meer dan een mirakel. Veel meer. Hoe noem je dat?', vraagt McClaren zich dan hardop af.
FC Twente is verlost van een minderwaardigheidscomplex en McClaren gerehabiliteerd na zijn problemen in Engeland. De coach had zijn eigen land immers verlaten als zwaar aangeschoten wild na het mislopen van het EK in 2008. De twee jaar in Enschede brengen hem de welkome aanvulling van zijn prijzenkast. Na de League Cup met Middlesbrough in 2004 komt er een KNVB-beker en een Nederlandse titel bij.
Nieuwe statusMcClaren en FC Twente hebben elkaar een nieuwe status gegeven; die van toptrainer en die van een topclub in Nederland met ambities. En juist dat kost hem nu zijn baan. De prestaties binnen de lijnen blijven achter bij de verwachtingen die aan de 51-jarige Engelsman kleven sinds zijn eerste historische dienstverband.
De onrust groeit met elke wedstrijd na de winterstop die niet in een overwinning uitmondt. McClaren wijst onder meer op de mislukte transfer van Leroy Fer naar Everton als oorzaak van de problemen. De Engelse coach ziet ook na de 2-1 nederlaag bij SC Heerenveen nog licht aan het einde van de tunnel.
Wenger van TwenteMaar drie dagen later komt hij tot een andere conclusie dan voorzitter Joop Munsterman, die nog vertrouwen zegt te hebben in een wederopstanding onder McClaren. Dezelfde voorzitter mijmerde na de voortvarende start in 2008 nog over zijn trainer als de Arsène Wenger van FC Twente. De Engelse coach dacht daar toen al het zijne van.
'Ach je kent voorzitters… Als een club opeens acht wedstrijden verliest, zeggen ze zo snel mogelijk van de trainer af te willen. In het voetbal kun je geen planning maken voor de lange termijn. Voor mij telt maar één ding en dat is de volgende wedstrijd winnen.'
Dat is niet meer aan de orde voor McClaren. Teruggekeerd met glimlach, vertrokken met een traan. 'That's football.' Je hoort het hem zeggen. (Lars Ulrich) 
Alle gebruikte foto's op VI.nl zijn afkomstig van VI Images.