Midweek in de Premier League: moordend tempo op tv
De 25ste speelronde in de Premier League begint dinsdag om 20.45 uur. VI-redacteur Süleyman Öztürk blikt vooruit op de belangrijkste wedstrijden.
Het gaat maar door. League Cup, FA Cup, Premier League. Dat allemaal in een moordend tempo. De bal rolt, de spelers rennen. Wie op zondagmiddag van de Eredivisie of de Serie A naar de Premier League zapt, kan het idee krijgen dat het fast forward-knopje per ongeluk is ingedrukt. Zo veel sneller golft het spel op en neer. Tijd om de bal aan te nemen is er bijna niet.
Na het spectaculaire voorbije weekeinde, met een hoofdrol voor Tottenham Hotspur-held Harry Kane, staan vandaag en morgen tien nieuwe wedstrijden op het programma. Voorbeschouwen is eigenlijk volstrekt zinloos. Vaak rolt de bal de andere kant op dan voorspeld. Het is een deel van aantrekkingskracht van de Premier League.
Het aantrekkelijkste affiche van speelronde 25 is het duel op Anfield tussen Liverpool en de Spurs. Beide clubs mikken op een topvier-klassering en hebben de voorbije weken progressie gemaakt. Het is ook uitkijken naar het fenomeen Kane, de nieuwe schrik in verdedigersland. De Spurs-aanvaller liet het in 2015 al zien tegen Chelsea en Arsenal.
De neutrale toeschouwer zal waarschijnlijk hopen op een misstap van José Mourinho’s Chelsea. Het gat met Manchester City is gegroeid tot zeven punten en mogelijk wordt de kloof deze week nog iets groter. Chelsea speelt namelijk thuis tegen Everton, terwijl Manchester City de lastige uitwedstrijd tegen Stoke City wacht.
Ondertussen jaagt Manchester United de televisiekijker weg. Louis van Gaal heeft een filosofie en houdt daar zo star aan vast dat elke spontaniteit uit zijn ploeg lijkt gezogen. Het is robotvoetbal geworden. Tik-tik-tik. En hup, weer terug. Het is schuiven om het schuiven. Er gebeurt weinig spannends. Veelzeggend is dat Wayne Rooney dit kalenderjaar nog niet op doel heeft geschoten. Hij staat tegenwoordig als middenvelder geposteerd, dat is zo, maar van een ploeg die overloopt van potentie mag je toch iets meer spektakel verwachten?
Ángel Di María is nog geen schim van de speler die hij vorig jaar was in het wit van Real Madrid. Daar pendelde hij in de schaduw van Cristiano Ronaldo op en neer. Een plaag was hij , de beste man ook in de Champions League-finale in Lissabon. Nu is hij in een rol gedwongen die hem niet ligt. Het geldt voor meer spelers.
Radamel Falcao wil geforceerd laten zien dat hij de spits is die hij was. Adnan Januzaj is een balverliefde dribbelaar die nu eindelijk speeltijd krijgt, maar niet vrij is in zijn hoofd. Hij moet dingen doen omdat die de filosofie van Louis van Gaal vormen. Zijn capaciteiten komen (nog) niet aan de oppervlakte. Zo voelt het hele elftal aan als een compromis. En vooral: het voetbal van Manchester United is zorgbarend saai.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login