Mysterie onder de Martinitoren

Zelden maken clubs bij het halen of verkopen van spelers de transfersommen bekend. Dat heeft een reden. Er verdwijnt immers heel wat geld, ergens tussen de clubs. Met een voorbeeld is dat inzichtelijk te maken.

De Nederlandse spelersmarkt heeft volgens de FIFA tussen 2012 en 2019 intussen 675 miljoen dollar winst gemaakt, omgerekend ongeveer 580 miljoen euro. Vreemd genoeg blijkt uit de jaarverslagen van de clubs over diezelfde periode dat hier nog niet de helft overblijft van die 580 miljoen euro, die volgens de FIFA deze kant op gestroomd zou zijn. Na aftrek van alle aandelen voor spelers, makelaars, fondsen, investeerders, consulenten, adviseurs en ouders, resteerde er met een beetje goede wil 200 tot 250 miljoen euro die netto in de clubkassen vloeide.

En dat is precies de reden dat er zelden een transfersom bekendgemaakt wordt. Als club A zegt dat er tien miljoen is betaald en club B meldt vervolgens dat er zes miljoen is ontvangen, leidt dat tot vervelende vragen.

Hans Nijland wilde daarin als directeur van FC Groningen een keer het goede voorbeeld geven, door wél transparant het bedrag te melden dat de club had betaald voor Filip Kostic. Dat leverde direct een boel ellende op, doordat de verkopende club veel minder had ontvangen. Het verschil was in de zakken van de tussenpersoon verdwenen. Nijland stond ineens inde schijnwerpers, terwijl ook de speler en de zaakwaarnemers een boel uit te leggen hadden.

Bij een beursgenoteerd bedrijf als Ajax zien we de cijfers wél. Dusan Tadic zou bijvoorbeeld voor 11,4 miljoen euro zijn gehaald van Southampton. Tegelijkertijd circuleert er in Engeland een bedrag van 20,5 miljoen euro. Van enige regulering is nauwelijks sprake.

Dit fenomeen en veel meer komt aan bod in ons verhaal op VI PRO over de macht van de makelaars.

• Meer over

• F. Kostić
• FC Groningen