Ogbeche dankt wederopstanding aan de lessen van Ronaldinho
Willem II-spits Bartholomew Ogbeche heeft moeilijke tijden achter de rug. Hij moest zich terugknokken van twee zware blessures, maar de inmiddels 33-jarige Nigeriaan groeide in de slotfase van 2017 uit tot een van de revelaties van de Eredivisie. Mede met dank aan zijn onwaarschijnlijke werkethiek, zo legt hij uit in een groot interview met Voetbal International. De periode waarin Ogbeche bij Paris Saint-Germain met een aantal absolute grootheden samenspeelde, was cruciaal voor zijn vorming.
In zijn hele loopbaan kende Ogbeche maar weinig zwaar blessureleed, maar na zijn transfer van SC Cambuur naar Willem II in januari 2016 begon hij met sukkelen. Kort na zijn komst liep hij een zware schouderblessure op die hem de rest van het seizoen kostte, in januari 2017 scheurde hij vervolgens een kruisband af. Ogbeche knokte zich terug, kampt momenteel weliswaar met een lichte hamstringkwetsuur, maar ontpopt zich met zijn doelpuntenhonger (acht competitiegoals in evenveel duels) vooralsnog tot een van de verrassingen van de Eredivisie. En dat op 33-jarige leeftijd.
Ogbeche kan niets met alle criticasters die dachten dat hij nooit meer op niveau zou kunnen komen. 'Ik weet dat mensen van buiten de club me een beetje vergeten waren. Maar dat interesseert me niet. Net als het feit dat ze aan me twijfelden toen ik terug was. Moet ik me druk maken om de mening van personen die tot een paar weken geleden niet eens meer wisten dat ik nog voetballer was, haha? Ik wilde me ook niet bewijzen voor die mensen, de motivatie zit gewoonin mezelf.' Een instelling die Ogbeche tot grote hoogte stuwt en vertrouwen in de toekomst geeft. 'Geloof me: jullie hebben het beste van mij nog niet gezien. Tough times don’t last, but tough people will. Sterk blijven, dan komt alles goed.'
Hij is een keiharde werker, met dank aan zijn tijd bij Paris Saint-Germain. Daar speelde hij tussen 2001 en 2005 en leerde hij wat het is om je lichaam goed te onderhouden. 'Ik heb het geluk gehad dat ik als jong ventje met geweldige spelers mocht voetballen. Mijn idool Jay-Jay Okocha speelde bij PSG, net als Nicolas Anelka, Mauricio Pochettino (nu manager van Tottenham Hotspur, red.) en Ronaldinho. Als jeugdspeler keek ik al goed naar die mannen. Wat doen ze allemaal om zo goed te blijven, of nóg beter te worden? Wat me opviel was dat zij standaard minimaal een uur te vroeg op de club waren. En dat terwijl ze thuis gewoon een vrouw en kinderen hadden. De jonkies zonder gezin kwamen pas een half uur voor de training… Dat kan toch niet? Dat is crazy.’
Ogbeche krijgt bij PSG geen kans zich aan het fanatisme van de routiniers te onttrekken. 'Toen ik bij de A-selectie kwam, was ik pas zeventien. Ik had geen rijbewijs en werd dus altijd opgehaald en thuisgebracht. De ene keer pikte Okocha me op, de andere keer Ronnie. Ze waren grote broers voor me, meer nog dan ploeggenoten. Doordat ik met hen meereed, was ik ook altijd vroeg op de club. Automatisch ga je dan meedoen. Rekken, strekken, stabiliteitsoefeningen, core-training... Het werd voor mij een tweede natuur, een manier van leven. Na verloop van tijd hoefde niemand me meer te vertellen wat ik moest doen. Het zit in mijn systeem.'
In VI 1 een uitgebreid interview met Bartholomew Ogbeche. Daarin praat hij over zijn blessureleed, de revalidatie en zijn tijd bij Paris Saint-Germain. Maar ook over de rampspoed die Willem II-ploeggenoten Fran Sol en Ben Rienstra trof én de hoop die hij putte uit het verhaal van NFL-routinier Adrian Peterson.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login