Pep en de Premier League: het beest is getemd
Ik wilde het eigenlijk stilhouden tot 1 januari, maar kan me helaas niet meer beheersen. Daarom zeg ik het nu maar: de Premier League is gefixt. De kampioen stond al vanaf de eerste speeldag vast.
Op de redactie proberen ze dit stukje heel voorzichtig een klein beetje in goede banen te leiden. Dat ik niet ineens weken achter elkaar een paar alinea's over N'Golo Kanté schrijf. Dat subtiel informeren naar een onderwerp heeft overigens een schaduwkant. Om de een of andere mysterieuze reden vind ik een onderwerp daarna vaak totaal niet interessant meer.
Die gesprekjes gaan vaak als volgt:
'Is het niet knap wat Bournemouth presteert? Misschien is dat iets…'
'Heel knap, ja. Tien jaar geleden stonden ze nog met minpunten onderaan in League Two en was de club failliet. Eddie Howe is de enige echte tovenaar in de Premier League. Pep Guardiola mag nog niet eens in zijn schoenen staan.'
'Nou, kijk…'
Ik hou niet van uitleggerige stukken waarin een bepaald succes wordt verklaard. Dat is a) iets persoonlijk, daar is b) geen ruimte voor, en c) heeft VI met VI PRO daarvoor een platform. Dat soort journalistiek is nu eenmaal niet gratis.
De voorbeschouwing op de Premier League is geen doorwrochte longread, eerder een gedachte. De eerste paar regels van dit stuk bevatten zo’n gedachte.
Hoe spannend Liverpool het ook maakt, de kampioen staat al sinds de eerste wedstrijd vast.
Manchester City kende afgelopen seizoen een bijna foutloze serie van 38 duels. De ploeg eindigde op honderd punten, scoorde 106 keer en kreeg ook nog de minste goals tegen. In het hele Premier League-seizoen gingen slechts twee duels verloren: een 4-3 nederlaag op Anfield en een 2-3 nederlaag op eigen veld tegen Manchester United. Ook dit seizoen dreigt het die kant weer op te gaan. Manchester City is dit PL-seizoen nog ongeslagen, won dertien van de vijftien competitieduels en is momenteel bezig aan een ongekende serie van 21 competitiewedstrijden zonder nederlaag. Maar dat zijn stats, kille cijfertjes.
Het verschil tussen Manchester City en de rest is in werkelijkheid nog veel groter. Neem de wedstrijd van een paar dagen geleden, uit bij Watford. Het was tot een kwartier voor tijd een rondo van een niet eens heel groots spelend City. Dat hoeft ook niet. Het basisniveau is zodanig dat Watford tevreden is wanneer een paar keer gecounterd kan worden. Toch werd het bijna 2-2 omdat Watford opportunistisch ging spelen, de 1-2 erin frommelde, en daarna nog opportunistischer ging spelen. Guardiola zag zich zelfs genoodzaakt een minuut voor tijd een centrumverdediger voor een aanvaller te brengen. Wanneer zie je Guardiola een centrumverdediger brengen voor een aanvaller?
Maar dit soort hachelijke momenten zijn eerder uitzondering dan regel. Manchester City speelt met de concurrentie en het moet raar lopen wil de ploeg niet opnieuw dik boven de negentig punten gaan eindigen. Dat betekent dus dat de overige titelkandidaten zich onderweg niets kunnen veroorloven. Tottenham Hotspur presteert naar eigen maatstaven geweldig, maar staat al op zeven punten achterstand. Chelsea is terecht bewierookt in wat samengevat kan worden als Sarri-bal, maar na de voorbije midweek is de achterstand in de titelrace opgelopen tot tien punten. Terwijl het seizoen eigenlijk nog moet beginnen. Dan weet je het wel. Alleen Liverpool heeft een kampioenschap nog in eigen hand. Het verschil met City is immers twee punten. Al had het ook vijf of zeven punten kunnen zijn als Virgil van Dijk in de slotfase tegen Everton de bal niet recht omhoog had geschoten en Klopp woensdag tegen Burnley niet op tijd had ingegrepen.
Pep Guardiola heeft het eerste jaar nodig gehad om de eigenaardigheden van de Premier League te begrijpen. Het is een competitie die onvergelijkbaar is met die van Spanje of Duitsland. Het gevecht om de tweede bal is intens, bij alle clubs zitten kwaliteitsspelers, counters zijn scherp en snel en de opeenvolging van wedstrijden zorgt ervoor dat je geen basiself, maar een basisvijftien moet hebben. Guardiola is iemand die teams en spelers beter maakt en als hij dan ook nog eens over de in aanleg beste spelers beschikt, wordt het voor de concurrentie lastig om zo'n race een heel jaar lang vast te houden.
De Premier League is een beest van een competitie. Een competitie waar de kampioen van vandaag de kampioen van gisteren is. Het is een competitie waarin je heel lastig grip krijgt op de resultaten. Guardiola was nieuwsgierig of hij een eigen stijl kon implementeren in het fysieke geweld van de Premier League. Daar lijkt het wel op. Het beest lijkt getemd.
De vraag die nu blijft staan: hoe lang blijft Liverpool het volhouden tegen de perfectie aan te presteren zonder dat het perfect voetbal speelt? Want er zal niet elke week een bal uit de lucht zo op de lat vallen.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login