'Psychologisch probleem brengt Leicester op rand afgrond'
Claudio Ranieri werd donderdagavond door Leicester City de laan uitgestuurd. VI's buitenlandspecialist Süleyman Öztürk schreef recent een column over de opmerkelijke val van de Engelse kampioen. De wekelijkse column van Öztürk lees je in het weekblad en op VI PRO.
'Een leven lang waren ze niemand. Sukkels op zoek naar een klein beetje licht. Door een onverklaarbaar toeval belandden ze allemaal bij dezelfde club, de sukkels, degradeerden ze net niet en waren ze van de ene op de andere dag onverslaanbaar. Alsof iemand boven een klein experimentje uitvoerde: even kijken wat er gebeurt als je doodnormale mensen een seizoen lang het gevoel geeft dat niets of niemand ze tegenhoudt. De zwaartekracht werd opgeheven.
Christian Fuchs vertelde niet zo lang geleden dat ze het idee hadden dat ze hoe dan ook zouden winnen. Met die tinteling in het lijf liepen ze het veld op, de borst vooruit, klaar om een nieuw hoofdstuk te schrijven in hun eigen sprookjesboek. Een emotie die langzaam oversloeg naar de tribunes, naar de kijkers en naar kleedkamers in de rest van de wereld. Het succes van Leicester City werkte aanstekelijk. De macht van het getal werd gebroken. Je hoefde helemaal geen miljoenen uit te geven om de troon te bestijgen, geen miljoenen uit te geven aan salarissen om spelers elke week het veld op te krijgen.
Wie honger heeft, gaat vanzelf op zoek naar eten. Wes Morgan, Shinji Okazaki, Jamie Vardy, Danny Drinkwater en al die anderen wier namen we nooit meer zullen vergeten, vielen vooral op omdat ze allemaal hun ego opzij hadden gezet en in dienst van het elftal speelden. Het was niet zozeer het voetbal dat onvergetelijk was, dat was het namelijk niet, het was de bundeling van krachten die liet zien dat met weinig veel meer mogelijk is dan gedacht. De samenwerking maakte van iedereen een superster. Die maakte een energie los waarop de rest geen antwoord had.
Ergens onderweg, ik denk vlak na het feestje in de keuken van Jamie Vardy, hebben de meeste spelers hun eigen route gekozen. Je kunt je verwonderd afvragen: Hoe kan dat toch? Dezelfde trainer, bijna dezelfde voetballers en ze presteren, opnieuw van de ene op de andere dag, niets meer.
Alleen zijn het niet meer dezelfde spelers. Het zijn geen sukkels meer op zoek naar een klein beetje licht. Allemaal tekenden ze sterk verbeterde contracten, sommigen werden international, anderen hoopten op transfers. De wereld om hen heen veranderde en daar is het misgegaan. Honger hebben ze niet meer, niet genoeg om de handen ineen te slaan en elkaar op te tillen. Het is een psychologisch probleem dat de kampioen van Engeland naar de rand van de afgrond heeft gebracht.
Niet alleen hebben de voetballers van Leicester City een titel achter hun naam gekregen, ze zijn geaccepteerd en opgenomen in de kring van voetballers die het gemaakt hebben. Dan de motivatie vinden om opnieuw uit te blinken, of in ieder geval niet te degraderen, dáár begint topsport eigenlijk. Sven Kramer schaatst zijn hele leven tegen zijn eigen schaduw en wint telkens. Hoe ongelooflijk knap dat is, ervaren ze nu in het King Power Stadium.
De kampioenen lopen als helden de kleedkamer uit, hun sportauto’s netjes geparkeerd, maar de band die hen bijzonder maakte is verloren gegaan in de euforie. De ziel is uit het elftal.'
Süleyman Öztürk over het ontslag van Claudio Ranieri.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login