Ross Barkley: symbool voor het succes van Ronald Koeman
Ross Barkley toont steeds vaker zijn klasse bij Everton en is voor het eerst sinds afgelopen zomer weer opgeroepen voor het Engelse team. Met Barkley ongetwijfeld binnen de lijnen hoopt het Everton van Ronald Koeman zaterdagmiddag tegen Hull City een volgende stap richting Europees voetbal te zetten.
Plots leek alles uit de handen te glippen van de man die jaren door het leven ging als het volgende wonderkind van Everton. Ross Barkley speelde geen minuut tijdens het afgelopen EK, maar was wel een van de Engelse internationals die na het toernooi in Frankrijk geslachtofferd werd door niet meer te worden opgeroepen. Tel daarbij op de kritiek van Koeman, die in zijn eerste halfjaar als Everton-manager meerdere keren publiekelijk zijn onvrede uitte over de prestaties van de middenvelder. Het kwijtraken van zijn vaste basisplaats in december maakte het drama van de eerste seizoenshelft compleet voor de Engelsman.
Hoe anders ziet de wereld er nu, enkele maanden later, uit voor Barkley. Zijn potentie was voor iedereen op Goodison Park sinds zijn debuut al zichtbaar, net als zijn wisselvalligheid. Mede dankzij Koeman ebt dat laatste weg. Barkley schittert nu de puzzel anders is gelegd. Hij is weg van het driemansmiddenveld en heeft een rol met meer vrijheid gekregen als hangende links- of rechtsbuiten. In zijn rug is er de steun van onvermoeibare middenvelders als Morgan Schneiderlin, Idrissa Gueye, Tom Davies of Gareth Barry. Het geeft Barkley de kans te excelleren. 'Hij schiet met rechts en links, is slim en ziet altijd mogelijkheden. Ross is zo sterk en tegelijkertijd zo goed aan de bal', somde Koeman afgelopen weekend na de 3-0 zege op West Bromwich Albion op.
Illustratief voor het vertrouwen waarmee de 23-jarige middenvelder momenteel speelt, was zijn goal begin februari tegen AFC Bournemouth. Armen gespreid, al juichend voor hij de bal in het lege doel werkte. Aan durf heeft het sowieso nooit ontbroken in het spel van Barkley, de publiekslieveling bij de club waar het voor hem begon. Hij groeide op in Wavertree, in de buurt van het centrum van Liverpool. Op zijn elfde begon hij in de jeugdopleiding van Everton, waar hij uitgroeide tot de grootste belofte na Wayne Rooney. In tegenstelling tot Rooney is Barkley Everton vooralsnog wel trouw gebleven, zoals Steven Gerrard hem dat adviseerde. 'Hij drukte me op het hart dat ik uit Liverpool kom en dat er niets beter is dan als lokale jongen voor de club spelen waar je supporter van bent.'
Barkley is het voorbeeld voor de nieuwe generatie talenten in de Everton-selectie. Mason Holgate (20), Dominic Calvert-Lewin (19), Ademola Lookman (19) en Tom Davies (18); allemaal krijgen ze dit seizoen kansen van Koeman. De ontwikkeling van Davies, een jongen van de stad, is misschien nog wel de meest opvallende. De tiener is inmiddels basisspeler onder Koeman. Bij de 4-0 zege op Manchester City medio januari scoorde hij voor het eerst. Een paar uur later nestelde Davies zich op de bank bij zijn vader en moeder om zijn goal bij Match of the Day terug te zien. Een hoofdrol in zijn eigen droomwereld. Het bewijst maar dat het momenteel snel kan gaan op Goodison Park.
De instroom van talent geeft het werk van Koeman alleen maar meer glans. De aansluiting met de topzes is gevonden, Europees voetbal lonkt en er is perspectief voor de jongelingen in zijn selectie. En waar voorganger Roberto Martínez worstelde met de grilligheid van Barkley, haalt Koeman nu het maximale uit de spelmaker. Na het prikkelen en schaven is nu de tijd van profiteren aangebroken.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login