Tien vragen aan: Ugur Yildirim

Toch frappant: een pure gevoelsspeler zoals jij die dan toch het verstand laat prevaleren.

‘Zo zit het niet helemaal in elkaar. Ik heb inderdaad gezegd dat mijn hart in Turkije ligt, maar dat wil niet zeggen dat ik niets met Nederland heb. Ik ben hier geboren en maak al 22 jaar deel uit van dit land. Dat was een van de doorslaggevende factoren in mijn keuze, net als het gegeven dat ik de Nederlandse speelstijl door en door ken. Het 4-3-3-systeem past bij mij. Toch was het de moeilijkste beslissing van mijn leven. Ik heb langdurig gesprekken gevoerd met mensen in mijn omgeving en met de voorzitter en de trainer van Heerenveen. Ik kreeg van iedereen de steun om helemaal zelf te beslissen wat ik zou gaan doen, niemand heeft me een bepaalde richting in geduwd. Voor mezelf kwam ik tot de conclusie: ik voel me Turk als mens, maar als voetballer toch meer Nederlander.’

Hoe heb je de afgelopen weken ervaren?

‘Het was af en toe een gekkenhuis, dat hoort er blijkbaar bij. Ik heb me niet gek laten maken en ben me op het voetbal blijven richten. Er waren wel een paar minder plezierige momenten, vooral tijdens het trainingskamp met Heerenveen in Turkije. Toen kreeg ik van de journalisten daar heel veel vragen voorgelegd die er helemaal niet toe deden. Ze bleven bijvoorbeeld maar vragen voor welke Turkse club ik wil gaan spelen, maar daar ben ik op dit moment helemaal niet mee bezig. Daarom raakte ik soms geïrriteerd. Aan de andere kant geniet ik ook best wel van de aandacht die ik nu krijg, maar ik vind het niet erg als de storm straks weer wat gaat liggen.’

Op de persconferentie waarin je uitsluitsel gaf, was een Turkse journalist aanwezig die op z’n zachtst gezegd niet zo blij leek met jouw keuze. Ben je bang voor negatieve reacties?

‘Ach, die man was vooral verbáásd over mijn beslissing. Dat is zijn goed recht. Ik wist van tevoren dat ik niet iedereen tevreden zou kunnen stellen. Maar het is uiteindelijk míjn leven en ik moet mijn keuzes zélf maken. Mijn omgeving heeft heel positief gereageerd en dat is voor mij het allerbelangrijkste. Wat andere mensen ervan vinden doet me eerlijk gezegd niet zoveel. Ik probeer uit te leggen hoe ik tot mijn besluit ben gekomen en als ze het dan nóg niet snappen, is dat echt hún probleem.’

Wat was de leukste reactie die je hebt gehad?

‘Dat waren toch de woorden van Marco van Basten. In de media liet hij weten dat hij blij was met mijn keuze en dat deed me heel erg veel. Ik kijk ernaar uit met hem te mogen samenwerken. Ik heb de laatste tijd vaker contact gehad met hem, hij volgt me al langer, maar dat betekent niet dat ik zeker ben van speelminuten in het Nederlands elftal. In het betaalde voetbal krijg je geen garanties, ik moet het zelf verdienen.’

Heeft het voor jou nog speciale betekenis dat je de eerste Turk kunt worden die het Nederlands elftal haalt?

‘Ik zou het sowieso een ongelooflijke eer vinden als ik in Oranje mag spelen, of dat nu als eerste Turk is of niet. Maar goed, ik besef dat het allemaal heel bijzonder is. Ik ga misschien kansen krijgen die niet voor iedereen zijn weggelegd.’

Ruim een halfjaar geleden speelde je nog braaf je wedstrijdjes voor Go Ahead Eagles in de Gouden Gids Divisie. Had je toen durven dromen dat je zo snel al zo’n keuze zou moeten maken?

‘Absoluut niet! Het enige waarop ik hoopte was dat ik bij Heerenveen veel speelminuten zou krijgen. Verder dacht ik niet. Het gaat echt ongelooflijk snel en dat terwijl het allemaal nog moet beginnen voor mij. Ik ben er nog lang niet.’

In deze sneltreinvaart lijkt alles mogelijk. Speel jij volgend seizoen nog in Heerenveen?

‘Dat kun je in het voetbal nooit zeker zeggen, je weet niet wat er gaat gebeuren. Ik heb in Heerenveen een contract voor drie jaar getekend en tot nu toe ben ik erg tevreden. Ik heb het aan de club, de medespelers en de trainers te danken dat het nu zo goed met me gaat. Daar ben ik iedereen erg dankbaar voor. Maar ik ben wel een voetballer die het hoogst haalbare in zijn carrière wil bereiken, dus is het niet uitgesloten dat ik hier een keer vertrek. Wanneer dat is weet ik niet.’

Betekent jouw keuze voor Oranje ook een bijstelling van je ambitie ooit voor een Turkse topclub te spelen?

‘Nee, dat staat los van elkaar. Misschien dat ik later in Turkije zal voetballen, misschien in een ander land, maar dat is op dit moment niet zo belangrijk.’

Goed, even over Heerenveen dan. Jullie begonnen de tweede competitiehelft afgelopen zaterdag met een overwinning, maar FC Den Bosch maakte het jullie onverwacht erg lastig.

‘Het liep misschien niet geweldig bij ons, maar in de eerste wedstrijd na de winterstop moet je altijd even op gang komen. We kwamen met 2-0 voor en op dat moment hadden we moeten doordrukken. Maar dat gebeurde niet, daardoor brachten we onszelf een beetje in de problemen. Den Bosch maakte een tegendoelpunt en ging weer geloven in een gelijkspel. Toen hebben we nog even flink onder vuur gelegen, maar gelukkig wisten we onze voorsprong vast te houden. Door het verlies van Feyenoord staan we nu gedeeld vierde en dat is gewoon hartstikke goed. Nu is het zaak dat we de komende drukke weken met wedstrijden om de UEFA- en Amstel Cup heelhuids doorkomen, zodat we dit seizoen op een mooie positie kunnen afsluiten.’

Tot slot een fantasie. Nederland-Turkije, de WK-finale in 2006 moet worden beslist via penalty’s. Durf jij namens Oranje achter de bal te gaan staan?

‘Oh, daar wil ik echt nog niet aan denken, zeg. Dat is wel een enorm doemscenario. Vind je het erg als ik deze vraag even oversla?’