Virgil van Dijk, monster van de Merseyside

Süleyman Öztürk

08.00,

25 aug. 2018

De kop van dit stukje doet vermoeden dat dit een lyrische optocht wordt langs alle woorden die moeten omschrijven hoe goed Virgil van Dijk is. Dat is het nadrukkelijk niet.

Zoiets gebeurde maandagavond wél na de wedstrijd van Liverpool tegen Crystal Palace. De Nederlander heerste op Selhurst Park en zorgde er mede voor dat zijn ploeg met een 0-2 zege terug de bus in kon. Van Dijk nam zijn verantwoordelijkheid bij de hoekschoppen in het eigen zestienmetergebied, verdedigde vooruit als dat kon, werkte ballen kalm weg en zette zijn 21-jarige metgezel centraal in de defensie wijzend en roepend op de goede plek. Na afloop ging Gary Neville in de televisiestudio nog net niet op tafel staan van enthousiasme. Het kwam erop neer dat Virgil van Dijk met afstand de beste verdediger was in de Premier League. Woorden als 'monster', 'legend' en 'colossus' vielen.

Virgil van Dijk, monster van de Merseyside. Het kan over een paar jaar de titel zijn van zijn autobiografie. Allitereert lekker, boezemt angst in en roept een bepaald beeld op. De 27-jarige Nederlander staat nu acht maanden onder contract bij de CL-finalist van afgelopen seizoen en is eigenlijk sinds zijn eerste optreden tegen Everton niet weg meer te denken uit de achterhoede. Het voelt alsof hij al jaren de portier is van de Liverpool-defensie. Dat heeft deels te maken met zijn uitstraling. Maar het is ook kwaliteit. Begin deze week werd het in koor bevestigd, maar wat de heren analisten over Van Dijk zeggen klopt: hij behoort tot de beste centrumverdedigers in de competitie. Dat was bij Southampton al zo, maar daar kreeg hij op een ongelukkig moment met een ongelukkige blessure te maken en belandde daarna in een transfersoap.

Bij Arsenal, Chelsea en Manchester United zijn er geen verdedigers die aan hem kunnen tippen. Manchester City heeft met Vincent Kompany, mits fit, ook een colossus en leider achterin, maar je dreunt niet even een paar namen uit de Premier League op die vergelijkbaar zijn met Van Dijk.

Begin januari ging het nog over zijn transfersom. Die sprak tot de verbeelding. Op de cover van VI werd hij gepresenteerd als de man van 85 miljoen. Hij was toen de duurste verdediger aller tijden en is dat na de voorbije transferperiode nog steeds. José Mourinho had graag een soortgelijk bedrag willen uitgeven aan Leicester City’s Harry Maguire, maar zag die wens geblokkeerd worden.

Een goede centrale verdediger is onontbeerlijk in de jacht op prijzen. Wie Liverpool vorig seizoen heeft gevolgd, zag in defensief opzicht een duidelijk verschil tussen het eerste en het laatste half jaar. Iedereen concludeerde min of meer hetzelfde: verdedigend niet stabiel genoeg. Met Van Dijk is er rust in de achterhoede gekomen. Een paar dagen geleden bewees Liverpool dat het in staat is ook mindere duels te winnen. Het is de Van Dijk-factor. Al helpt het natuurlijk ook dat hij achter hem met de Braziliaan Alisson Becker een van de beste keepers ter wereld heeft staan en de ploeg nu enige tijd samenwerkt met pressingprofessor Klopp en gewend is geraakt aan zijn idee over voetbal. De komende seizoenen moet alles samenkomen en resulteren in een vaste herinnering: een Premier League- of Champions League-titel.

Terug naar Virgil van Dijk, of kortweg VVD zoals de fans hem noemen: hij zal zich elk duel opnieuw moeten bewijzen. Monster of niet. Feit is dat Liverpool sinds begin maart geen competitiedoelpunt meer heeft tegen gekregen op Anfield. In die zes wedstrijden stond Van Dijk centraal achterin met achtereenvolgens Dejan Lovren, Joël Matip, opnieuw Lovren, Ragnar Klavan, weer Lovren en Joe Gomez. Vier verschillende partners dus in zes thuiswedstrijden. Het geeft aan wat het probleem van Liverpool was en dat het lek met een investering van 85 miljoen deels is gedicht.