De elf comeback kids van het seizoen 2016/17

De voetbalwereld is vluchtig. Piepjonge toptalenten als Kylian Mbappé of Matthijs de Ligt kunnen er van de ene op de andere dag staan, haast even snel als voormalige sterspelers als Wayne Rooney of Klaas-Jan Huntelaar hun relevantie kunnen verliezen. Out with the old, in with the new, zo hard kan voetbal zijn.

Maar er is hoop. De carrière van een voetbal is in de meeste gevallen namelijk geen lineaire aangelegenheid, waar de opkomst een rechte lijn richting top is, en het uiteindelijke verval onafwendbaar.

De onderstaande elf spelers bewijzen dat er in het voetbal ook zoiets bestaat als tweede, of zelfs derde kansen. Dat er altijd manieren zijn om jezelf opnieuw uit te vinden. Wij presenteren u het VI PRO-comebackelftal van 2016/2017:

Keeper: Brad Jones (Feyenoord)

Op het eerste oog leek NEC op 4 januari 2016 een onwaarschijnlijke toptransfer te hebben gemaakt. De reservekeeper van Liverpool en de Australische nationale ploeg…in Nijmegen!

Maar er was een reden dat Jones (35) haalbaar was voor een rechterrijtjesploeg als NEC. De Australische doelman bevond zich namelijk op een dood punt in zijn loopbaan, eentje die zich sowieso laat kenmerken door heel geduldig - en voornamelijk heel veel - bankzitten. Tussen mei 2010 en januari 2016, een periode van ruim vijfenhalf jaar, mocht Jones slechts 37 keer het veld betreden. Allereerst omdat hij in dit tijdsbestek de derde, en later tweede, keeper was van Liverpool. Maar ook nadat hij Anfield Road achter zich had gelaten, was er voor Jones weinig te doen in Engeland. Bij het nietige Bradford City, uitkomend op het derde niveau, was hij ook niet de eerste keuze.

Jones vertrok naar Nederland, en de rest is bekend. In anderhalf jaar tijd is hij uitgegroeid tot een van de beste keepers in de Eredivisie. Hij speelde een cruciale rol in het kampioensjaar van Feyenoord, met 18 clean sheets in 32 wedstrijden, het meeste van alle Eredivisiekeepers in het afgelopen seizoen.

Rechtsback: Victor Moses (Chelsea)

Evenals bij Jones is het comebackverhaal van Victor Moses er eentje waarin de aanhouder wint. Maar waar Jones vooral geduld op de lange termijn toonde, moest de Nigeriaanse vleugelspeler vooral veel tegenslagen achter elkaar verwerken.

Moses (26) werd in 2012 na enkele uitstekende seizoenen bij Wigan Athletic en Crystal Palace voor 11.5 miljoen euro door Chelsea gekocht. In zijn eerste jaar was Moses een rotatiespeler op Stamford Bridge, uitkomend in 23 competitiewedstrijden. Maar in jaar twee begon het nieuwe regime van José Mourinho in Londen, en was Moses niet meer welkom. Liefst drie seizoenen op rij werd Moses verhuurd aan andere clubs in de Premier League. Bij zowel Liverpool, Stoke City als West Ham United kon hij geen potten breken.

Toen Antonio Conte aan het roer kwam bij Chelsea afgelopen zomer, leek er wederom voor Moses geen plek. Tot speeldag zeven. Want in de uitwedstrijd tegen Hull City besloot Antonio Conte de boel flink op te schudden, door de 4-1-4-1-formatie in te ruilen voor de inmiddels welbekende 3-4-3.

Moses, van origine een buitenspeler, werd de rechter wingback in dit systeem, Marcos Alonso bestrijkt de linkerflank. De oude verdedigende garde bij Chelsea, John Terry en Branislav Ivanovic, moest wijken voor dit duo. Chelsea won zijn eerste dertien (!) duels in het nieuwe systeem, en legde zo de basis voor titelwinst. Moses werd, vanuit het niets, een belangrijke schakel in het getransformeerde Chelsea, vooral door zijn eindeloze loopvermogen op de rechterflank.

Centrale verdediger: David Luiz (Chelsea)

Het verhaal van David Luiz kan als geen ander vertellen hoe hardnekkig beeldvorming kan zijn. De Braziliaanse krullebol behoort tot een van de meest bekritiseerde verdedigers ter wereld, terwijl hij al tien jaar op Europees topniveau speelt. Luiz is een speler die risico’s durft te nemen, zowel bij zijn verdedigende ingrepen als in de spelopbouw. En kennelijk is deze hang naar risico iets waar veel voetbalkijkers niet van houden bij verdedigers.