Aan de basis van het voetbal is het moeilijk tornen, wat innoveren voor een game als FIFA lastig maakt. Toch wist ontwikkelaar EA Canada met FIFA 17 belangrijke stappen te zetten, mede dankzij een nieuwe fundering in de vorm van de Frostbite-engine. Op de gameplay zelf was daarentegen nog een boel aan te merken. Met FIFA 18 staat daarom niet innovatie, maar verfijning centraal.
In juni schreven we over onze eerste indrukken van de nieuwste FIFA-telg. Een kleine maand voor de lancering van FIFA 18 weten we alweer meer en maken we de balans op.
Moeizaam, weinig enerverend kluitjesvoetbal
Het is een van de grootste ergernissen in FIFA 17: de beperkte ruimte voor je aanvallers op de helft van de tegenstander. Verdedigers staan zo dicht op elkaar dat met name buitenspelers maar moeilijk langszij komen. Om dat allemaal nog wat ergerlijker te maken, heeft de kunstmatige intelligentie van de wingers de neiging naar binnen te trekken. Het gevolg is nog meer drukte op de helft van de tegenstander, wat vaak ontaardt in moeizaam, weinig enerverend kluitjesvoetbal.
In FIFA 18 valt het ons meteen op: buitenspelers lijken vaker en langer aan de zijlijn te blijven. Hun kunstmatige intelligentie houdt het veld breed, zorgt ervoor dat het minder druk wordt in het centrum van de verdedigende partij en maakt daadwerkelijk gebruik van de snelheid van buitenspelers om bijvoorbeeld de achterlijn te halen, waardoor jij als speler gemakkelijker een voorzet kunt geven. Dat lijkt een kleine aanpassing, maar net als bij een heleboel andere kleine verfijningen in FIFA 18, blijkt de impact groter dan verwacht.
Zo valt het op hoe een nieuwe lichting animaties voor vloeiender bewegende spelers zorgt. Aannames, kopballen, passes en schoten ‘voelen’ getrouwer dan in het vorige deel en verschillen bovendien merkbaar per type speler. De uitkomst van duels in FIFA 18 is als gevolg vaak een stuk getrouwer. Ook het schieten is aangepast: in FIFA 17 vloog een bal op goal soms onverhoopt het stadion uit, in FIFA 18 eindigen schoten veel vaker tussen de palen. Dat verfijndere balgevoel keert ook terug bij het geven van een voorzet. In de jongste FIFA-telg hebben spelers veel meer controle over waar een hoge crossbal landt.
Dat zulke ballen vaker aankomen, komt ook omdat de kunstmatige intelligentie in de aanval beter anticipeert. Sterker nog, diezelfde kunstmatige intelligentie wisselt per (bekend) team omdat ze is afgestemd op hun speelstijlen. Barcelona leent zich daadwerkelijk voor tikkietakkievoetbal, waar het met Real Madrid bijster effectief blijkt om te loeren op de counter. Manchester United is daarentegen vooral verdedigend sterk. Maar ook onbekende teams baten bij de betere kunstmatige intelligentie. Spelers zoeken vaker de ruimte op, duiken in gaten en proberen niet te dicht op elkaar te staan.
Minder snelheid
De vernieuwing die ons het meest bevalt aan FIFA 18 is de spelsnelheid. Nu staat ontwikkelaar EA Sports erom bekend die spelsnelheid nog aan te passen voorafgaand aan de release van een nieuwe FIFA, maar in de versie die wij het laatst speelden, lag het speltempo behoorlijk laag. Dat geeft spelers meer tijd om de bal aan te nemen en open te draaien. Het zorgt voor iets minder paniek in je hoofd als je een bal moet aannemen terwijl je bijvoorbeeld met je rug naar een verdediger staat.
Een lagere spelsnelheid wordt in voetbalgames vaak als ergerlijk ervaren, maar in FIFA 18 is het een zegen voor de tactische diepgang. Er is veel meer tijd voor het geven van een prachtige steekpass of om na te denken over hoe je een perfecte voorzet op goal wilt afwerken. Met het gevoel van snelheid zit het bij zowel bekende als onbekende spelers bovendien helemaal goed, wat ook te danken is aan de uitgebreidere set aan animaties.
Tel zulke kleine vernieuwingen bij elkaar op, en ze zorgen voor een gestroomlijndere game, waarin ergernis vaker lijkt plaats te maken voor spelplezier. Bovendien zorgen ze ervoor dat wat je in je hoofd hebt, ook daadwerkelijk kan worden uitgevoerd. FIFA 17 is bij vlagen nogal saai, met te veel wedstrijden die eindigen in zielloze nulnulletjes en te veel ballen die zonder aanleiding in de tweede ring belanden. FIFA 18 belooft meer spektakel op simpele wijze: meer voetbal.
Naast het veld
Andere nieuwigheden treffen we vooral buiten het veld. Zo keert de Britse Alex Hunter terug in de verhalende modus The Journey. Wat hij precies gaat doen nu hij in FIFA 17 heeft geëxcelleerd in de Premier League is nog onduidelijk, maar Hunter zal onder meer Brazilië en de Verenigde Staten aandoen. Bovendien maakt hij in zijn nog prille voetbalcarrière opnieuw kennis met de groten der aarde, onder wie Thierry Henry en Cristiano Ronaldo. In hoeverre de keuzevrijheid toeneemt, is nog giswerk. In het vorige deel bleek die zacht gezegd teleurstellend.
Veel concreter kunnen we zijn over FIFA Ultimate Team, de modus waarin FIFA-spelers een eigen team kunnen samenstellen. Het is eveneens de modus die uitgever EA Sports jaarlijks zakken met geld oplevert dankzij de optionele microtransacties, want wie geen zin heeft urenlang te spelen en handelen om de benodigde punten te vergaren, kan de willekeurige kaartenpakketjes met nieuwe spelers en items ook gewoon kopen. In die zogeheten pay to win-economie lijkt het steeds lastiger te worden een goed team samen te stellen voor spelers die weigeren hun portemonnee te trekken. Toch blijft de modus mateloos populair, wat EA Sports weinig reden biedt het verdien- en pakjesmodel aan te passen.
Nieuw in Ultimate Team zijn de Squad Battles, waarin je tegen teams speelt die zijn samengesteld door andere spelers, echte voetballers en bekende FIFA-e-sporters. Meer in het oog springend zijn de Icons, zeg maar, de kaartjes met grootheden uit het verleden, onder wie Gullit, Pele en Lineker. In het verleden zaten zulke legendes enkel in de Xbox-versies van FIFA, maar nu doen ze ook de andere versies van de game aan. Bovendien zijn er van de Icons verschillende versies beschikbaar. Denk daarbij aan Ronaldinho toen hij nog een talent was, toen hij op de top van zijn kunnen was en een versie waarin hij iets is afgegleden.
De meeste andere modi, waaronder de veel gespeelde carrièremodus, zijn nog in nevelen gehuld, hoewel we ook daarin hopen op kleine, maar belangrijke vernieuwingen. Dat lijkt dan ook het credo van FIFA 18: de vernieuwingen zijn niet groots, maar ze maken als collectief wel een veel betere game. Het nieuwe deel is in die zin niet heel veel completer dan zijn voorganger. FIFA 18 kent immers geen hele grote overhauls, maar voelt, speelt en oogt ontzettend afgewerkt. Die verfijning is in onze optiek precies waar de serie aan toe was.
Gerelateerde artikelen