In Balverliefd elke week aandacht voor de gang van zaken achter de schermen van het voetbal en opvallende gebeurtenissen aan de rand van het veld. Deze week over de bijzondere band tussen Ruben Schaken en Joop Gall.
De ontmoeting staat gepland in een café in Laren. Joop Gall heeft vanuit Groningen tweeënhalf uur in de auto gezeten en is ruim op tijd. Ruben Schaken woont om de hoek en is tien minuten na het afgesproken tijdstip nog nergens te bekennen. Gall, grijnzend: ‘Ik ben niet verrast.’ Een minuut of vijf later meldt Schaken zich dan toch. De rechtsbuiten in ruste omhelst zijn ex-trainer en verontschuldigt zich. ‘Maar je bent het wel van me gewend, toch?’ Gall klopt hem nog eens stevig op de schouder. ‘Geen punt, jongen. Goed je weer te zien.’
Aanleiding voor de afspraak is het uitkomen van Einde aan de Bullshit, de biografie van Schaken. Alwéér een boek over een voetballer? Ja, en er kunnen al snel wat clichés worden afgevinkt: gedoe met trainers, haantjesgedrag in de kleedkamer, gegeil op snelle auto’s en een bekrompen mening over homoseksualiteit in het voetbal. De juryleden van de vaderlandse literatuurprijzen hoeven voor Einde aan de Bullshit geen spoedberaad te beleggen.
Eigenlijk is het een wonder dat Schaken het heeft gered als voetballer. Hij groeide op in een wereld vol wietdampen en wreedheden
En toch is het een bijzonder boek. Schaken kijkt zeer openhartig terug op zijn belevenissen binnen en buiten de lijnen. Zelfs de toiletrituelen van de hoofdpersoon worden uit de doeken gedaan. Waarmee het genre van de onthullende bio- grafie vermoedelijk – en hopelijk – een nieuwe grens heeft bereikt. Schaken toont zich ook zelfkritisch. Hij bekent hoe hij zichzelf verloor in drank, gokken en vrouwen. Hoe hij zijn huwelijk verknalde door structureel vreemd te gaan. Eigenlijk is het een wonder dat Schaken het heeft gered als profvoetballer. In de Bijlmer en daarna Amsterdam-West groeide hij op in een wereld vol wietdampen en wreedheden. Zijn drugsverslaafde vader verdween al vroeg van het toneel. Geweld hoorde bij het dagelijks leven. De kleine Schaken zag het slachtoffer van een criminele afrekening aan een boom bungelen tijdens het spelen met vriendjes. Thuis gaf zijn moeder, die met vier mannen vijf kinderen kreeg, hem dikwijls slaag met de riem. In zijn slaapkamer stond hij doodsangsten uit op de avond dat onderwereldfiguren de voordeur met een hakbijl insloegen en vervolgens het complete interieur verbouwden.