Het is vandaag precies 74 jaar geleden dat Willem van Hanegem in het Zeeuws-Vlaamse Breskens ter wereld kwam. Het waren 74 zeer, zeer kleurrijke jaren, waarin hij tot grote hoogte steeg als voetballer en trainer, en ook steeds meer vergroeid raakte met zijn grote liefde Feyenoord.
Het is niet uit te leggen, zegt hij, het gevoel dat die club bij hem losmaakt. Een van Neerlands grootste voetballegendes waagde toch een poging voor de VI Feyenoord-special van begin 2016. ‘We zijn de club van de hoop, maar op een gegeven moment word je er gestoord van.’
Feyenoord & het leven
‘Er was een echtpaar, twee docenten, van wie de man aan een dodelijke ziekte leed. Hun dochter vroeg of-ie dan een keer mocht komen, zijn laatste wens. Een ziekenwagen reed hem zo De Kuip in. Ik ben met hem gaan lopen, gewoon een beetje wandelen door dat stadion. Die man wees naar zijn plekkie, ergens in een vak aan de Maaszijde. Het was een prachtige dag. Volgens de artsen had hij nog maar een paar dagen te leven en hij lag daar te genieten van die Kuip. Dit was echt zijn laatste uitje. We namen afscheid en ik dacht: Ik hoop dat die man hieraan iets heeft gehad. Dat-ie het meenam of zo.’
‘Feyenoorders zorgen voor elkaar, spreken af, gaan naar elkaars verjaardagen of begrafenissen. En samen naar Feyenoord’
‘Een paar maanden later sla ik de krant open en zie een interview met zijn vrouw. Later is ze ook nog op televisie geweest. Wat bleek, ze had al die tijd naast haar zieke man geslapen en was steeds wakker geworden door het hoesten en lijden. Maar de ochtend na zijn bezoek aan De Kuip, werd ze wakker en hoorde niets. Toen ze in zijn bed keek, zag ze hem ook niet liggen. Ze liep vervolgens de gang in en zag die vent voor het open raam staan, die stond zich zo een beetje uit te rekken, zijn longen vol met lucht te blazen. Het gekke is: ze zijn op vakantie gegaan en die man heeft nog anderhalf jaar geleefd. Ik geloof eerlijk gezegd niet zo in wonderen, maar dit was op z’n minst heel frappant.’