Mark Sifneos (25) weet het nog als de dag van gisteren. Als voetballer bij de amateurs had hij de droom om prof te worden nooit uit zijn hoofd gezet. Tot op een dag de selecties van zijn amateurclub SV Argon bekend werden gemaakt. Tot zijn eigen verbazing vond hij zichzelf terug in de A2. ‘Toen dacht ik wel: Dit gaat niet meer lukken.’ Toch deelde hij drie jaar later ineens de kleedkamer met Dimitar Berbatov. Hij verdiende uiteindelijk zelfs een transfer naar de Griekse topclub Panathinaikos. Welkom in de wonderlijke reis van Sifneos.
Het is niet zo gek dat er bij de naam van Sifneos niet direct een belletje gaat rinkelen. De spits speelde slechts 23 minuten in de Jupiler League voor RKC, waarna hij in de afgelopen vier jaar voor zeven verschillende clubs in het buitenland speelde. Momenteel staat hij onder contract bij AEZ Zakakiou op het tweede niveau van Cyprus.
'Het is een vakantieliefde, maar wel eentje die is blijven bestaan'
Sifneos werd geboren in Amsterdam als een zoon van een Nederlandse moeder en een Griekse vader. ‘Het is een beetje een clichéverhaal’, lacht hij vanuit zijn appartement in Limassol. ‘Mijn moeder was op vakantie op het Griekse eiland Paros. Daar ontmoette ze mijn vader. Het is een vakantieliefde, maar wel eentje die is blijven bestaan.’ Sifneos woonde uiteindelijk tot zijn vijfde in Griekenland tot zijn ouders terug naar Nederland verhuisden. Daar werd hij tweetalig opgevoed.
Amateurvoetbal
In zijn jeugd speelde hij in meerdere redelijk laag spelende amateurteams in de regio van Amsterdam. In 2014 belandde hij bij Argon uit Mijdrecht, waar hij wel in de top van het jeugdvoetbal speelde. Sifneos had met zijn vader een duidelijk plan opgesteld hoe hij stap voor stap zou toewerken naar het profvoetbal. Hij was het type dat bleef roepen dat hij prof zou worden, terwijl veel mensen in zijn omgeving daar een hard hoofd in hadden. ‘Ook al speelde ik in de jeugd vrij laag, toch was ik er altijd heel serieus mee bezig. Vrienden zeiden regelmatig op vrijdagavond: “Ga gewoon mee naar de stad. Om het te redden als prof had je inmiddels al lang bij Ajax moeten spelen.”’ Ook leraren vonden dat hij zich beter op school kon focussen, omdat een profcarrière lange tijd mijlenver weg leek.
‘Ik ging iedere keer wel stapsgewijs omhoog’, vertelt hij. Tot hij op die bewuste dag te horen kreeg dat hij moest aansluiten bij de A2 van Argon. ‘Het idee was om naar de A1 te gaan, zodat ik tegen Ajax en andere bvo’s zou spelen. Dat zou mijn laatste kans zijn.’ Na het teleurstellende nieuws sloot hij zich op in zijn kamer. Daar vloeiden de tranen rijkelijk. Iedereen had dus toch gelijk gehad: hij moest zich toch maar gaan richten op een normaal leven.
'Ik stond op de bal en viel daardoor op de grond. Het was zo’n knullig moment'