Het lijf piept en kraakt, maar het voetbalhart van Piet de Visser blijft vurig bonzen. Zeker tijdens zijn geliefde Afrika Cup. De 89-jarige talentenspeurder deelt zijn bevindingen over het toernooi en formeert een elftal Afrikaanse pareltjes.
Piet de Visser herstelt thuis in Oisterwijk van zijn zoveelste operatie. Het was weer even penibel, ditmaal na hartritmestoornissen. De oud-trainer en eeuwig voetbalscout kreeg een pacemaker ingebouwd en knapt wonderwel op.
‘Onkruid vergaat niet’, lacht de 89-jarige Zeeuw. Hij wordt op de been gehouden door een indrukwekkend arsenaal medische hulpmiddelen en een onverwoestbaar voetbalhart. Vannacht sliep hij slecht. ‘Ik ben te lang blijven kijken naar de Afrika Cup, daarna bleef ik erover malen in bed.’ De Visser volgt alles, thuis in zijn huis vol videobanden en voetbalboeken. Hij ziet alle wedstrijden, maakt driftig aantekeningen en speurt naar talentjes. Naar de toekomstige cracks, in zijn eigen jargon.
De Visser heeft als scout momenteel geen vaste opdrachtgever. Hij was de vaste souffleur van Roman Abramovich bij Chelsea, maar de Russische eigenaar moest zich vanwege de oorlog terugtrekken van Stamford Bridge. De Londense club is nu in handen van een Amerikaans consortium onder leiding van zakenman Todd Boehly.
‘De nieuwe eigenaren willen alles veranderen’, zegt De Visser. ‘Ook mijn werk. Ik heb nog een gesprek met ze, maar ik denk dat het voor mij niet goed zal uitvallen. Zij zijn van de data, en de agenten. Ze zien scouting heel anders dan ik.’ Bij Chelsea is geen plek meer voor een liefhebber op leeftijd die zijn ogen goed de kost geeft en spelers ouderwets beoordeelt met plusjes en minnetjes, met pen en papier. Maar De Visser werkt tijdens de Afrika Cup gewoon zoals hij dat altijd heeft gedaan. ‘Ik kan niet ineens stoppen, dat wil ik ook helemaal niet.’ Misschien maakt hij zelf nog wel een transfer naar een nieuwe club. Een schaterlach klinkt: ‘Ik voel me een man van zestig. Dus wie weet.’
Het is dat zijn gezondheid het nog niet toeliet, maar het liefst was hij nu in Ivoorkust geweest. Op de tribunes bij de Afrika Cup, zijn lievelingstoernooi. ‘Het zit altijd vol verrassingen. Nu ook weer. Ivoorkust, thuisland, als je toch ziet wat voor spelers zij in hun ploeg hebben: Boly, Fofana, Pépé, Sangaré, Kessié, en ga zo maar door. Allemaal cracks. Maar dan verliezen ze met 4-0 van Equatoriaal-Guinea, een ploeg vol onbekende spelers. Prachtig, en dan de blijdschap bij die jongens. Dat is het leuke aan de Afrika Cup. Je weet nooit wat je krijgt.’
