Het trieste verhaal van Breno: mislukt talent, brandstichter en gedetineerde

Een ijzersterk seizoen in het profvoetbal had Breno erop zitten. Eén ijzersterk seizoen welteverstaan. In zijn debuutjaar voor São Paulo maakte Breno dusdanig veel indruk, dat Bayern München meteen toesloeg. Er werd aan het begin van 2008 meteen meer dan tien miljoen euro neergelegd voor de Braziliaanse centrumverdediger, achttien jaar dan nog maar. Breno is nauwelijks volwassen als hij een paar jaar later buiten zijn huurhuis wordt aangetroffen. Onder het roet, totaal in verwarring, brabbelend over een terugkeer naar Brazilië. Zo snel kan het ook gaan in een spelersloopbaan. 

Enkele maanden na zijn transfer debuteert Breno op de Europese velden. In de achtste finale van de strijd om de UEFA Cup wint Bayern München de eerste wedstrijd van Anderlecht met liefst 5-0 en dus spaart trainer Ottmar Hitzfeld enkele sterspelers in de tweede wedstrijd. Onder anderen Breno krijgt een basisplaats, maar zijn eerste wedstrijd in het shirt van zijn nieuwe club gaat verloren. Bayern München verliest met 1-2, maar gaat wel gewoon door naar de volgende ronde. De Duitsers zouden in dat jaar uiteindelijk de halve finale bereiken, Breno zou in het seizoen 2007/08 nog één keer mogen opdraven in de Bundesliga.

Het is niet zo gek dat Breno niet veel speelde in zijn eerste jaar in Duitsland. Voor een jonge speler is de stap van Brazilië naar Europa groot, zeker als je maar dertig profwedstrijden in de benen hebt. Als dan ook nog eens het noodlot toeslaat - de welbekende gescheurde kruisband - moet je sterk in je schoenen staan om je hoofd boven water te houden.

Breno mist het einde van het seizoen 2009/10 door die blessure, keert pas diep in het seizoen 2010/11 terug, maar een tweede knieblessure brengt Breno tot aan de rand van de afgrond en misschien er wel overheen.