Björn van der Doelen werkte vanaf het seizoen 2003/04 bij NEC ruim een jaar samen met Johan Neeskens, die zondag op 73-jarige leeftijd overleed. De voormalig middenvelder noemt Neeskens een man naar zijn hart.
Van der Doelen kwam in november 2003 naar Nijmegen, hij trainde en speelde onder Neeskens tot diens ontslag in december 2004. Johan Segundo was in 2003 nog verantwoordelijk voor de hoogste eindklassering in de Eredivisie ooit van NEC. Neeskens eindigde met de club uit Nijmegen destijds als vijfde.
Hoewel de twee niet heel lang hebben samen gewerkt heeft Neeskens diepe indruk gemaakt op Van der Doelen. In de Skiete Willy Podcast praat de ex-prof van onder meer PSV en huidige muzikant dan ook altijd zeer liefdevol over één van zijn voormalige trainers. In de podcast van komende woensdag zal het overlijden van Neeskens dan ook uitgebreid worden besproken.
Eerder liet Van der Doelen zich in een interview in Voetbal International al zeer lovend uit over Johan Neeskens. ‘Ik ben net te jong om Johan Neeskens als speler nog bewust te hebben meegemaakt, maar de oude beelden van hem vind ik geweldig’, zegt de Brabander in een stuk over Culthelden. Van der Doelen rekende Neeskens zeker tot die categorie.
‘Wat een complete voetballer was hij. Johan Cruijff was in die tijd dé man, maar ik heb niet het idee dat Neeskens veel voor hem onderdeed. Je ziet het al af aan de foto’s. Wat een prachtige kop ook. Voor mij is Neeskens een soort cultheld. Niet als voetballer, daarvoor was hij echt te groot. Wel als trainer. Ik heb hem bij NEC meegemaakt en vond hem echt te gek. Er werd hem weleens verweten dat hij in zijn communicatie niet zo sterk was. Neeskens was inderdaad niet zo’n prater. Maar dat droeg juist bij aan mijn fascinatie. Neeskens hoefde niet de hele tijd aan het woord te zijn om toch indruk te kunnen maken. Ik kwam er snel achter dat hij een goeie, lieve kerel is. Iemand met het hart op de goede plek.’
'Je gaat naar die uitvaart en dan hoef ik je hier de rest van de dag niet meer te zien'
Van der Doelen vertelt dat in Nijmegen een vriend van zijn ouders overleed. ‘Veel te jong, begin vijftig. Hij had mij altijd begeleid, gewoon door af en toe met me te praten. Van beroep was hij psycholoog. Zijn dood greep me aan, ik had er ook wel last van. Ik weet nog dat ik de volgende dag op de training kwam en Neeskens binnen een paar minuten zag dat er wat aan de hand was. Toen vertelde ik het. En dat ik heel graag naar de uitvaart wilde. Die was op vrijdag. In het weekend speelden we een belangrijke wedstrijd, volgens mij FC Utrecht-uit. Ik vroeg Neeskens of hij het goed vond dat ik naar die afscheidsdienst zou gaan en dan ’s middags ter compensatie zou meetrainen met het tweede. “Nee”, zei hij. “Je gaat naar die uitvaart en dan hoef ik je hier de rest van de dag niet meer te zien”. Dat geeft wel aan hoe hij in elkaar zit.’
'Er zijn genoeg trainers die er anders in staan en die elke trainingsminuut belangrijk vinden, maar Neeskens kon relativeren’, aldus Van der Doelen. 'Echt een man naar mijn hart. Als trainer is hij onder de radar gebleven. Hij ging geruisloos naar Zwitserland, waar zijn vrouw vandaan komt, en verdween een beetje in de anonimiteit. Heeft wel wat, vind ik. Hij had de kwaliteiten om een heel grote trainer te worden, maar ik vraag me af of hij daarvoor ook de drive had. Neeskens heeft zijn eigen weg gevolgd en dat is altijd goed.’