Soms krijgen gebeurtenissen uit het verleden met het verglijden van de tijd een diepere betekenis. Op die dinsdagavond in april voelden veel supporters zich weer even het kind dat met grote ogen toekijkt hoe een voetballer iets doet dat het voorstellingsvermogen te boven gaat. Je mond valt open, je roept iets onverstaanbaars, je slaat de handen voor de ogen en je begint spontaan te klappen. Heel even valt de automatische piloot van lichaam en geest weg. Gegrepen door een voetballer die dolt met de wetten van de natuur.
Kijk de beelden terug en je begrijpt vanzelf waarom Cristiano Ronaldo zich heeft laten verleiden. De klok staat op precies 63 minuten als rechtsback Dani Carvajal ingesloten dreigt te raken en de bal op goed geluk richting de strafschopstip trapt. Links zie je Ronaldo het beeld inkomen en zich klaarmaken. Zoom je op hem in, dan valt op hoe hij als een konijntje over het gras hupt. Op zijn voorvoeten danst hij door het zestienmetergebied. Zodra hij de baan van de bal heeft geïnterpreteerd, schiet hij naar rechts, zet zich af en lijkt hij, als hoogspringer Javier Sotomayor in zijn beste dagen, even te kunnen vliegen. Bij de landing draait hij onmiddellijk op zijn buik om zijn eigen kunstwerk te kunnen aanschouwen.