Daar staat Judas met een uitgestoken hand. Althans zo ziet Johan Cruijff het als Barcelona’s vice-voorzitter Joan Gaspart naar Camp Nou is gekomen om hem het slechte nieuws te brengen, en dan zo afscheid wil nemen. Alsof-ie wil zeggen: Even goede vrienden, toch? De man die 2.936 dagen lang de club heeft gediend, weigert.
Het ontslag is het bittere einde van een periode die de club vier landskampioenschappen, een Copa del Rey, drie Spaanse Super Cups, een Europese Super Cup, een Europa Cup I en een Europa Cup II heeft opgeleverd. Maar eigenlijk is zijn rol in de geschiedenis van Barcelona helemaal niet in eremetaal uit te drukken. ‘Voordat ik Cruijff kende, wist ik niets van voetbal’, heeft Pep Guardiola de waarde van Johan Cruijff voor Barcelona eens beschreven. ‘Toen ik met hem begon te werken, opende zich een heel nieuwe wereld. Niet alleen voor mij, maar voor een hele generatie voetballers. Johan hielp ons om deze sport te begrijpen.’
'Tijdens die wedstrijd tegen Celta de Vigo, de dag na het ontslag van mijn vader, kregen mijn vader en ik geweldig veel steun van de aanhang. Dat vond ik zó fantastisch'
Het derde en laatste deel van deze miniserie over de Barcelona-trainer/technisch directeur (en latere adviseur) Johan Cruijff begint met dat pijnlijke moment in het stadion van de Catalaanse trots. Als Josep Lluís Núñez de jobstijding niet zelf durft te brengen, maar zijn belangrijkste afgezant stuurt. En niet nalaat om daarna wel stevig na te trappen naar de man die hem zo lang in het zadel heeft gehouden. Cruijff voelt zich op zijn ziel getrapt en trekt met een harde klap de deur achter zich dicht. Om jaren later op schitterende wijze zijn gelijk te bewijzen.
