In de serie Vader & Zoon gaat Pieter de Leeuw op zoek naar de verschillen en de gelijkenissen tussen de voetballer en zijn vader. Welke rol speelt senior in de loopbaan van junior? Deze week Frans (57) en Wout Weghorst (25, AZ).
Vader Frans denkt nog weleens terug aan de tijd dat Wout een kleine jongen was en hij iedere middag met zijn vriendjes ging voetballen op het veldje naast het ouderlijk huis in Borne. ‘Als het begon te regenen’, vertelt Frans, ‘gingen die vriendjes naar huis, maar Wout voetbalde gewoon door. Hij bleef net zo lang op de lat schieten totdat ik riep dat hij binnen moest komen.’ Wout wist toen al dat hij later profvoetballer zou worden. Het mooie is: Frans heeft vier zonen die alle vier het beroep uitoefenen dat zij zichzelf als jongens van acht, negen jaar al hadden toebedacht. De drie broers van Wout zijn architect, piloot en ondernemer.
Hij heeft nog veel contact met ze. Zijn broers zijn belangrijk voor Wout. Zodra hij een dag vrij heeft, rijdt hij naar Twente. Zijn broers wonen er nog altijd. Nu is het nog ver weg, maar als de dag eenmaal is gekomen dat zijn voetballoopbaan voorbij is, gaat hij er met zijn vriendin wonen,in het land van zijn jeugd. Het is de enige plek waar Wout zich volkomen thuis voelt.
Zelf heeft Frans tot zijn 46ste gevoetbald. Bij RKSV NEO in Borne. Hij was ook spits. Waren er nog meer overeenkomsten met zijn zoon? ‘Ik ging ook altijd wel voor die bal, hoor. ’ Even later zegt hij dat hij, als het om voetbal gaat, Wout niets meer kan leren. En voor de rest? ‘Ik heb weleens tegen hem gezegd dat hij, als hij een doelpunt heeft gemaakt, gewoon blij moet zijn. Alleen maar blij, meer niet.’ Wout gaat rechtop zitten, hij wil het goed uitleggen. Als het gaat over zijn manier van juichen, weet hij dat er mensen zijn die zich daaraan storen. ‘Oh, ik ben blij. Geloof me maar, er is niks waar ik zo blij van word als van het maken van een doelpunt.’