Het had het mooiste jaar van zijn leven moeten worden. Toen Guram Kashia dit voorjaar als eerste aanvoerder in de geschiedenis van Vitesse de KNVB-beker in de lucht mocht houden, noemde hij het zelfs zijn eigen Champions League. Toch eindigde het jaar in tranen toen in zijn eigen land een woedende menigte de straat opging en opriep tot gevangenisstraf voor de stoere verdediger.
Nog even en het bewogen voetbaljaar 2017 loopt op zijn einde. VI kroonde Feyenoorder Karim El Ahmadi tot de speler van het jaar. Toch waren er dit jaar meer mannen en vrouwen die in het oog sprongen. Speciaal voor VI PRO kiezen de VI-verslaggevers afzonderlijk één persoon die in hun ogen het afgelopen jaar een onuitwisbare indruk maakte.
Mannen in zwart trekken door de straten van Tbilisi. Ze hebben de capuchons ver over hun hoofd getrokken. In hun handen vlaggen, wapens en aanstekers. De eerste doeken worden in de brand gestoken. Even verderop wordt gevochten met de politie. De mannen scanderen leuzen. De voorzitter van de voetbalbond moet opstappen, homoseksuelen het land uit. De meeste liedjes gaan over Guram Kashia. Deze zelfbenoemde hooligans noemen de aanvoerder van Vitesse een landverrader. Hij hoeft zich nooit meer te melden bij het nationale elftal. Sterker nog, ze zien hem het liefste achter de tralies verdwijnen.
Zelf zit hij in Arnhem, hij ziet de beelden op internet. Het nieuws gaat heel de wereld over. Zijn social media-kanalen durft hij al dagen niet meer te openen. De laatste keer dat hij keek stonden ze vol met doodsbedreigingen. Aan hem én zijn familie…
2017 is voor Kashia ook het jaar waarin hij angst voelde. Niet voor een kopsterke spits, maar voor zijn landgenoten
Het is het einde van toch al een roerig jaar voor de dertigjarige Georgiër. Het is het jaar van de tranen geweest. Eerst maakt twijfel plaats voor blijdschap. Met de Dennenappel boven zijn hoofd rent hij rondjes door De Kuip. De Markt in Arnhem is 1 mei van dit jaar geel met zwart. Toch is het ook het jaar waarin hij angst voelde. Niet voor een kopsterke spits, maar voor zijn landgenoten. Hopend, haast biddend dat er een einde zou komen aan het oneerlijkste gevecht uit zijn leven.
Gerelateerde artikelen