Laat Jordan Henderson een voorbeeld nemen aan Ray Clarke. Zou je als Ajax-supporter zeggen wanneer je de conduitestaat van de eerste Engelsman in Amsterdam erop naslaat. Clarke maakte al binnen een minuut zijn eerste Eredivisie-goal voor Ajax, hield pas bij 38 officiële treffers op met scoren in het seizoen 1978/79 én won zowel de landstitel als de KNVB-beker.
Tegelijk kan Henderson ook lering trekken uit de minder positieve ervaringen van Clarke bij Ajax. Want ondanks de uitmuntende statistieken was er altijd kritiek op de spits van toen. Zoveel zelfs dat de wegen van Clarke en de Amsterdamse club al na één seizoen weer scheidden.
We gaan terug naar het voorjaar van 1978, als Ernst Happel alvast met het Nederlands elftal toewerkt naar het WK in Argentinië en Ajax de Engelse spits Clarke voor liefst 850 duizend gulden overneemt van Sparta om de naar Anderlecht vertrokken Ruud Geels te doen vergeten.
25 APRIL 1978: ONONTDEKT ENGELS GENIE
Wacht eens, denkt Ron Greenwood als hij in een krant leest dat de transfer van Ray Clarke naar Ajax is afgerond. Wacht eens, is dat niet een Engelsman?
De bondscoach van Engeland is lang niet de enige die weinig tot niets weet van de toch in Londen geboren en getogen spits. Weliswaar opgeleid bij Tottenham Hotspur, maar verder dan één invalbeurtje kwam Clarke niet voordat hij afdaalde naar de anonimiteit bij achtereenvolgens Swindon Town en Mansfield Town. Met zijn overstap naar Sparta verdween hij helemaal uit zicht, aangezien op de Britse eilanden nagenoeg niks was te lezen, laat staan zien, van de Eredivisie. Maar als de Engelsman ineens naar de drievoudig Europa Cup I-winnaar blijkt te verkassen, rinkelen de alarmbellen.
Enige versterking is namelijk uiterst welkom bij de Engelse nationale ploeg die vanaf 1972 vier eindtoernooien op rij is misgelopen. Kevin Keegan staat op eenzame hoogte en zal niet voor niets zowel in 1978 als in 1979 de Ballon d’Or winnen. Maar types als Trevor Francis, Laurie Cunningham en de later nog even bij NAC actieve Bob Latchford kunnen wel wat concurrentie gebruiken. En daarom meldt Greenwood zich bij Clarke. Met de vraag of-ie mee wil spelen met het nationale B-team tegen Manchester City. Om het kennelijk onontdekte genie eens met eigen ogen te kunnen aanschouwen.
'Ze zullen hem bij Ajax op handen dragen. En hij wil ervoor werken. Ik vind hem – zeker in de lucht – beter dan Ruud Geels. Die hoort in een circus thuis, met al z'n omhalen'
Clarke weigert. Hij wil geen blessure riskeren richting zijn eerste seizoen bij Ajax. Waarvoor Greenwood alle begrip kan opbrengen, het is nogal wat natuurlijk zo’n grote stap vooruit. Maar wat ze helemaal niet snappen aan de overkant van de Noordzee, is dat de 25-jarige Sparta-goalgetter vlak daarvoor de interesse van Liverpool zou hebben afgewimpeld. Daarover is in elk geval veelvuldig gerapporteerd. Wat dan weer tot gefronste wenkbrauwen bij de zaakwaarnemer van Clarke heeft geleid.
‘Liverpool?’ Als een journalist van Het Parool hem die naam voorlegt, schiet Arie Weerdenburg, niet toevallig de broer van Spartaan Frank, vooral in de lach. ‘Bij mij heeft niemand van die club zich gemeld, hoor’, zegt hij dan. ‘Zelf heb ik wel met die naam geschermd, maar dat was voor iets heel anders. Afgelopen zondag wilde ik naar Ajax-Sparta, maar ik had geen parkeerkaart. Toen ben ik gewoon naar dat hek gereden en heb geroepen: Don’t understand. I’m from Liverpool. Mooi dat die man daar zei: “Rij dan maar door”. En op de tribune hetzelfde. Tot ik in het Nederlands tekeer ging omdat een Sparta-speler iets verkeerds deed. Toen geloofde niemand meer dat ik een Engelsman was…’
Hoewel zijn speler gespannen toeleeft naar de zomerstart met Ajax – hoe volg je in ‘s hemelsnaam een spits op die in het witte shirt met de rode baan vier keer op rij topscorer van Nederland werd? – loopt Weerdenburg over van vertrouwen. ‘Hij kan de beste spits worden die Ajax ooit gehad heeft’, zegt hij, met een knipoog. ‘Ze zullen hem daar op handen dragen. En hij wil ervoor werken. Ik vind hem – zeker in de lucht – beter dan Ruud Geels. Die hoort in een circus thuis, met al z’n omhalen.’
26 AUGUSTUS 1978: HOUTEN KLAAS
Dordtenaar Jan de Jong is in de jaren zeventig een held voor de fanatieke aanhang van NAC, en bij Ajax zullen ze hem ook niet snel vergeten. In het seizoen dat de Bredanaars de KNVB-beker wonnen, 1972/73, schakelde de doelman de Amsterdammers op weg naar dat succes hoogstpersoonlijk uit door in de strafschoppenserie de inzetten van Arie Haan, Barry Hulshoff én Sjaak Swart te stoppen.
Maar in de debuutwedstrijd van Ray Clarke in de Eredivisie namens Ajax, moet De Jong al binnen de minuut verslagen het hoofd buigen.
'Kranten lees ik nauwelijks meer. Als ik nog iets negatiefs zie staan, dan scheur ik die bladzijde aan stukken en gooi die in het toilet'
