De Nederlandse voetbalvrouwen zijn nog één stap verwijderd van de EK-finale, net als in 2009. Het zit er zelfs in dat ze die prestatie acht jaar later gaan overtreffen. Van de sfeer in de kleedkamer, tot de organisatie om het team heen, alles klopt.
Het is inmiddels een bekend ritueel. Elke wedstrijd, tussen het moment dat de teamfoto wordt genomen en de aftrap, gaan de speelsters en technische staf in een cirkel staan. Hun armen om elkaars schouders en voorover gebogen, roepen ze in koor: ‘Wij zijn één team, wij zijn goud, dit is ons EK.’
Vlak na het laatste fluitsignaal breekt in Doetinchemde zon door
Een paar maanden werd er door het publiek nog gekscherend gereageerd op de yell ‘Eerst zien, dan geloven’. Maar zie hier, de ploeg van Sarina Wiegman staat in de halve finale van hun EK en wat de speelsters en trainer maanden geleden al voelden, voelt het publiek nu ook. Dit is het toernooi van Nederland en van niemand anders. Zelfs de weergoden zijn de Oranje-vrouwen goed gezind. Terwijl ruim 140 kilometer verderop in Rotterdam het duel tussen Duitsland en Denemarken wordt afgelast vanwege een wolkbreuk, breekt zaterdagavond in Doetinchem, vlak na het laatste fluitsignaal, de zon door. ‘Dat geloof je toch niet’, zegt een collega. Op het veld vliegen speelsters en trainers elkaar om de hals. Nederland heeft zich zojuist voor de tweede keer in de geschiedenis, ten koste van Zweden, geplaatst voor de halve finale.
Mis niets van het EK Vrouwen
Wil jij de komende maand alles lezen over het EK Vrouwen in Nederland? Dan is deze aanbieding iets voor jou. Voor slechts één euro word je de komende maand lid van VI PRO en krijg je toegang tot alle interviews met en analyses over de Oranje Leeuwinnen.Klik hier om direct je voordelige proefabonnement af te sluiten.
Een dag later, tijdens de uitlooptraining klinkt er opnieuw gejuich onder de spelersgroep, als het nieuws naar buiten komt dat Duitsland eruit ligt. Daarmee komt er een einde aan de hegemonie van de oosterburen, die sinds 1995 zes opeenvolgende Europese titels veroverden. ‘Heerlijk’, zegt een opgetogen Vivianne Miedema. Ze is wat langer op de hotelkamer gebleven om de wedstrijd uit te kunnen kijken. ‘Duitsland was de absolute favoriet, zoals altijd eigenlijk, dan ben je blij dat je die in de finale niet meer kan tegenkomen.’ De spits heeft nog een reden vrolijk te zijn, want tegen Zweden maakte ze het tweede doelpunt, haar eerste op een groot toernooi. De opluchting bij het juichen had meer te maken gehad met de uitbreiding van de score dan met ontlading over haar doelpunt, vertelt ze, want zelf heeft ze geen seconde wakker gelegen van de discussie die is losgebarsten in het medialandschap. De cijfers waren veelzeggend: 41 doelpunten in 53 wedstrijden, maar nog geen één op een groot toernooi. ‘Je weet als spits dat je afgerekend gaat worden op het aantal doelpunten zei ze een dag na de laatste groepswedstrijd tegen België. ‘Maar alle mensen met voetbalverstand zien dat ik heel belangrijk ben voor het team omdat ik de hele tijd twee of drie vrouwen, bezig houd. Als iemand anders daar een andere mening over heeft, helemaal prima, maar dan snap je het spel volgens mij niet helemaal.’