Jarenlang schuifelden FC Twente en Gertjan Verbeek (55) schalks om elkaar heen. Deze week vielen club en trainer elkaar dan toch in de armen. ‘Ik heb een emotionele binding met FC Twente.’
Het waren krasse woorden die Mitchell van der Gaag afgelopen vrijdagavond sprak. ‘Het leek wel of FC Twente het na een kwartier wel prima vond’, analyseerde de trainer van Excelsior. Die tijden van gemakzucht, nonchalance, zelfoverschatting of wat het ook was, zijn geweest. De Enschedese voetballers zijn sinds deze week in de handen gevallen van Gertjan Verbeek. En dat zijn harde, eeltige handen, van een strenge leermeester. Verbeek is een ambachtsman die houdt van intensief en fysiek trainen, het liefst de hele dag door. Een ijzervreter die gebakken spoorbielzen bij het ontbijt nuttigt en bij zijn spelers onder de huid kruipt. Een eigenzinnig character dat geen enkele zweem van twijfel of verslapping duldt.
Verbeek is ook een getogen Enschedeër. Hij groeide op in de Spartastraat, aan het einde van de Van Deinselaan, op vijfhonderd meter van Het Diekmanstadion. Het waren de gloriejaren zeventig van FC Twente. Verbeek joeg op handtekeningen van Eddy Achterberg en Kick van der Vall, Johan Zuidema was een buurman en bij de trainingen stond hij achter het doel van Piet Schrijvers om afzwaaiende ballen op te halen. Jaren later volgde de bekentenis. ‘Ik heb weleens een bal mee naar huis genomen.’